Sun worshippers

Haai daar,

Dit is het derde deel van onze reis en voorlopig ook wel weer even de laatste. Wel is een kleine waarschuwing op zijn plaats, het nu komende verhaal is nog meer onwaarschijnlijk dan de voorafgaande 3 verhalen. Ik heb gewaarschuwd dus stoppen kan nu nog. Maar goed, zo'n 2 weken geleden zijn Iwan en mijn persoon in het vliegtuig getogen richting Waset, deze stad was vroeger de hoofdstad van Egypte ten tijde van het nieuwe rijk, zijn we allemaal nog bij de les? Ja dat was zo'n 3.500 jaar geleden. Waset betekend de stad van de scepter, ook wel bekend onder de naam Thebe en tegenwoordig kennen we deze als Luxor, stad van de tempels. Ons programma was weer opgesteld door Kingfisher Tours en vol goede moed togen wij dan ook richting het zuiden, we hadden 2 volle dagen om ons aldaar te vermaken.

De eerste dag gingen we op weg met onze gids richting de vallei der koningen, daarbij is het goed te weten dat Waset is ingedeeld in een Oostelijk deel en Westelijk deel. In het oosten kwam de zon op (de zon leeft) dus daar leefden de Egyptenaren en in het westen gaat die weer onder (de zon sterft) dus daar werden ze begraven. Dit patroon hebben wij ook gevolgd, ons hotel stond op de oostoever van de Nijl en onze weg leidde via een nog niet zo oude brug over de Nijl na de westoever, in totaal een ritje van een 1/2 uur alwaar we een eerste stop maakten bij de Kolossen van Memnon. Dit zijn 2 overblijfselen van beelden van zo'n 20 meter hoog, volgens onze gids hadden de beelden deze naam gekregen doordat ze s'morgens vroeg een fluitend geluid maakten. Helaas had Memnon verder niets te maken met de beelden, die gebouwd waren door Amenhotep III. Erg ingewikkeld allemaal met die goden en Farao's en zo, maar goed achter de beelden stond dus een tempel van 35 hectare, daar zie je nu weinig meer van, door opgravingen probeert men de tempel te reconstrueren.

Hierna lieten we de beelden achter ons en gingen verder na de vallei der koningen. De naam zegt het al, hier liggen de Farao's van het nieuwe rijk begraven. Er zijn zo'n 63 graftombes ontdekt, en men denkt dat er nog steeds meer te vinden zijn. Als je aankomt bij de graven geeft dit een zeker gevoel van spanning, die leid tot een anti climax als je in de vallei zelf staat. Het is denk ik het kleine jongetje in mij dat meer had verwacht, maar ja de Farao's hadden deze plek niet voor niets uitgezocht, hij moest beschermend zijn en niet te veel opvallen, nou dat doet het ook. Alhoewel de geschienis heeft geleerd dat het niet veel heeft mogen baten. We kregen vervolgens de mogelijkheid om 3 graf tombes te bezichtigen, die van Ramses III, Ramses VI en Ramses IX (voor het feit dat Egyptenaren erg creatief zijn met namen, refereer ik aan Iwan's blog die hier meer uitleg over geeft). Nou ik kan je verzekeren het is echt geweldig als je zo'n graftunnel instapt. Al de prachtige wandtekeningen, de kleuren alles is er nog, behalve dan de mummie van de Farao natuurlijk. Afhankelijk van hoelang een Farao heeft geregeerd hoe langer en groter zijn graftombe is. En er natuurlijk meer tekeningen zijn terug te vinden,  eigenlijk moet ik zeggen texten, want het oud Egyptisch bestaat uit allemaal plaatjes. Echt zeer indrukwekkend om te zien, en ook weer een staaltje engineering, bedenk dat ze vroeger geen graafmachines hadden, alles ging met de hand.

Maar goed aan alles komt een einde, dus ook deze bezichtiging was te snel voorbij, onze volgende halte was de dodentempel van Hatsjepsoet, een van de weinige vrouwelijke Farao's. Deze tempel is ook weer behoorlijk groot en zeer mooi gerestaureert. Hij ligt volledig in een van de bergen bij de vallei der koningen en valt op door zijn grootsheid, je ziet hem al liggen van de andere kant van de Nijl. Het begin van tempel is een gigantische trap, die maar niet lijkt te stoppen, de tempel zelf bestaat uit 3 lagen, waarbij de bovenste laag natuurlijk voor Amun Ra is gereserveerd. Omdat Hatsjepsoet een van de eerste echte vrouwelijke Farao's is, en dat wat problemen met zich mee bracht, verkleedde Hatsjepsoet zich vaker als man. Dit vinden we je weer terug in de beelden die we van haar hebben gezien, waarbij de typische Farao baard niet ontbrak. Na haar dood zijn al haar beelden beschadigd, het lijkt er op dat haar stiefzoon dat heeft gedaan, of uit rancune dat hij zo laat op de troon kwam en zijn moeder dat voorkwam, of omdat een vrouwelijke Farao toch als rariteit werd gezien in die tijd.

Oh ja, even over dat vernielen en zo, er is aardig wat kapot gemaakt door de jaren heen, was het niet je zoon of opvolger die ervoor zorgde dat je tempels en beelden kapot werden gemaakt, dan waren het daarna de Grieken of de Romeinen die wel even zouden laten zien dat ze goed in kapot maken waren. Daarnaast lieten ook de christenen zich niet onbetuigd en daarna kwamen de moslims langs, al deze geloofsovertuigingen dachten dat ze het recht hadden dit moois of af te breken of te veruineren. Ze brachten eigen wandschilderingen aan (en verwijderde de heidense schilderingen), of bouwden gewoon hun eigen moskee in de bestaande tempels. Daarnaast had je ook nog de lokale bevolking die stenen nodig hadden voor hun eigen huizen. En als klap op de vuurpijl is er ergens in de 18de een behoorlijk grote aardbeving geweest die behoorlijk wat gebouwen tegen de vlakte heeft gegooid. Dus alles wat er nu nog staat is een godswonder te noemen.

Nadat we deze indrukwekkende tempel hadden bezocht, kregen Iwan en ik vervolgens een ietwat merkwaardig tafereel te aanschouwen, dat ik maar onder de noemer theater zal scharen. We kregen te zien hoe de Egyptenaren vroeger vazen deden maken uit een stuk steen (dus zeg maar niet in elkaar gekleid), op zichzelf was het erg interessant om te zien hoe dat vroeger gedaan werd, er zijn diverse stadia die doorlopen worden voordat er überhaupt iets te voorschijn komt dat als een vaas aan te merken valt, dat was erg interessant. Maar wat mij met enige verbazing heeft doen achteroverslaan was hoe deze mannen, 4 in getal, die afstammelingen van de vroegere Egyptische vazenmakers waren, een liedje daarbij zongen, een soortement van Canon, waarbij je de broek van je kont afzakte. Maar goed, achteraf hebben we wel nog met de baas, die een soortement van voorzanger was, aldaar kunnen lachen, waarbij nog behoorlijk wat sjisja gerookt werd ook.

Vervolgens zijn we na de schrijvers vallei gegaan. De gids heeft ons geleerd dat er 5 valleien zijn: De vallei der Koningen, Koninginnen, Edelen, en schrijvers. Deze laatste vallei is eigenlijk pas sinds kort te bezichtigen, omdat daarbovenop nog steeds de families van de schrijvers woonden. Wegens de grote archeologische waarde hebben ze dat dorp verplaatst, was van alles om te doen omdat onder de huizen dus de familie lag begraven. Inmiddels hebben ze al aardig wat graftombes gevonden. We zijn er in 2 naar binnen gegaan, en wat we daar hebben gezien is weer ongelooflijk onbeschrijflijk. De schrijvers zijn eigenlijk de schilders van de Farao's, overdag schilderen ze dus de graftombe van de Farao en s'avonds gaan ze aan de gang met hun eigen tombe. De tekeningen, al zeg ik het zelf, zijn hier nog mooier dan die van de Farao's. Er zijn meer dagelijkse taferelen te zien, waarbij je maar weer ziet dat ook de Farao's zo hun eigen ideeën hadden over wat wel en niet mocht worden geschilderd. De kleuren in de schrijvers vallei zijn alsnog beter bewaard gebleven dan die in de Graftombe van de Farao's.

Nadat we meer dan de helft van de dag hadden rondgelopen in de zon, ut was toch weer behoorlijk warm daar in de woestijn, waarbij ik moet zeggen dat ik al aardig aan de hitte begin te wennen, dus geen zweet op de gebruikelijke plekken, was het even tijd voor ontspanning op een Felluca en genieten op de Nijl van de zonsondergang. We waren nog geen 5 minuten onderweg als op de deining van de boot Iwan al volledig onder zijl lag. Ikzelf kon ook amper nog mijn ogen open houden. Gelukkig heeft de captain van het schip ons tijdig opmerkzaam gemaakt op het ondergaan van de zon, zodat we dat ook niet hebben gemist, zie ook hier voor het mooie resultaat: Waset foto album

S'avonds hebben we heerlijk Arabisch gegeten met Mirjam van Kingfisher Tours, wat erg lekker en vooral gezellig was. Dat was het relaas van onze eerste dag in Waset. Ik ga er even een eind aan breien voor nu, anders wordt het zo'n lang verhaal... volgende keer weer meer,

Greetz,
Mark