Hallo luitjes,
Het is even stil geweest zo met de feestdagen, ik hoop dat iedereen heeft genoten, ik in ieder geval wel, ben thuis weer lekker verwend door mijn vrouwtje. Maar goed, even weer terug met beide voeten op aarde, hier is dan toch het tweede deel van Waset voorlopig de laatste in een serie van 5, toch iets meer geworden dan verwacht. s'Morgens vroeg opgestaan en ons weer op pad begeven na de volgende tempel. Deze keer gingen we na de tempel van Karnak. De weg erna toe was al een belevenis op zich, deze keer gingen we niet per busje maar met de Caleche. Een Caleche ?@#? yep een Caleche, dit is een lichte paardenwagen, met 2 wielen. Het had wel iets apart, je moest wel je ogen sluiten wilde je je terug in verloren tijden wanen. Je weet wel, die andere verkeersgebruikers waren er ook nog. Maar goed, zo'n ritje is erg non-relaxing.
Onderweg gaf de gids nog enige uitleg over wat we allemaal tegenkwamen. Toen we voorbij een tempel reden vroeg ik of dat onze bestemming was, vertelde hij dat dat zeker niet de tempel was die we gingen bezoeken, dat was een baby tempel. Even voor de goede orde, de tempel was van de orde groter dan een stadium, bijvoorbeeld die van ajax. Laten we zeggen vier maal zo groot. In het midden stond nog een soortement van moskee gebouwd, dus er was genoeg ruimte zeg maar. Bovendien zag alles er nog perfect uit, hij stond nog recht. Ook weer erg mooi om te zien, later bleek dit dus de tempel van Luxor te zijn. Yeah right, baby tempel, dacht ik nog.
Op een gegeven moment ben je wel een beetje uitgehobbeld op de Caleche, de vering ontbrak nagenoeg helemaal (oude botten). Als je dan zeg maar aan het begin komt van de tempel van Karnak dan kun je nog niet zo heel veel zien maar toch heb je het idee dat er iets groots op je staat te wachten. En jawel hoor direct na de ingang is er een maquette, de tempel is zo'n 123 hectaar groot. Ter vergelijk dat zijn zo'n 250 voetbalvelden, dus ongeveer 15 bij 15 voetbalvelden in beide richtingen, dat is dus een tempel die zo groot is als het oog rijkt. Er is in totaal zo'n 1500 jaar aan gebouwd. Er zijn zoveel dingen te zien dat je niet weet waar je moet beginnen.
Een van de Farao's heeft een weg laten aanleggen tussen de tempel van Karnak en Luxor, waarbij deze werd geflankeerd door allemaal sfinxen. Er staan er nu nog een aantal zo'n 50 in getal aan het begin van de route (indrukweeeeekkend), maar vroeger heeft de hele weg dus vol gestaan met deze half mensen, om de 10 of 20 meter stond er zo'n beeld, groter dan mijzelf voor 3 kilometer lang. Ongelofelijk gewoonweg, de huidige burgemeester van Waset wil deze weg laten uitgraven, bedenk dat er nu allemaal gebouwen overheen zijn gebouw waar mensen in wonen en die moeten allemaal weg over een lengte van 3 kilometer. De ingang van het tempel complex is trouwens gigantisch groot, ik weet niet goed hoe ik dit beschrijven moet, maar het is zo indrukwekkend als je daar na binnen stapt, de ingang lijkt een muur maar kan net zo goed als een giga groot gebouw beschreven worden. Het is natuurlijk gebouwd om indruk te maken op de kleine mens die hier op bezoek komt bij Amon Ra, nou dat is ook gelukt kan ik wel zeggen.
Ramses II heeft het grootste bouwwerk aangelegd in de tempel van de zoon van de zon, een zuilengalerij van 134 zuilen. Een zuil is ongeveer 15 meter hoog (zo'n 5 verdiepingen) en heeft een omvang van ongeveer 10 mensen. De bouw hiervan heeft zo'n 120 jaar geduurd. In feite heeft Ramses II het werk afgemaakt dat zijn vader was begonnen. De zuilen werden in lagen opgebouwd, eerst werd voor iedere zuil de eerste laag geplaatst vervolgens wordt de rest van de zuilengalerij met zand opgevuld, dan kwam de volgend laag erop, enzovoorts. Toen het hoogste punt werd bereikt, werd het zand laag voor laag weer weggehaald, waardoor de schrijvers hun werk konden doen en zo de heroïsche veldslagen van de Farao's konden verslaan. Het geheel was vroeger afgemaakt met een houten dak, een voetbalveld groot. Opnieuw als je hier tussen door loopt voel je je heel klein.
Het tempel complex staat sowieso helemaal vol met pilaren, er stonden ook 2 obelisken van onze vriendin Farao Hatsjepsoet, haar stiefzoon had ook hier huisgehouden en een van de obelisken omver laten vallen, maar heeft dit vervolgens moeten staken omdat er enkele gebouwen waren meegenomen in de val. Vervolgens heeft hij de andere obelisk volledig ommuurd.
Op het einde van de zuilen galerij, ietsje naar rechts (wel een eindje doorlopen natuurlijk, het complex is groot) vind je het heilige meer, dit werd gebruikt door de priesters voor allerhande rituelen. En wat natuurlijk belangrijk is om te melden is dat onze wereld zoals die nu is, uit dit meer werd geschapen. Wat weer ongelooflijk is, is dat het meer er nog gewoon is, als is baden tegenwoordig wel af te raden.
Verder is het zo dat het hele tempel complex vol staat met tempels, die kun je niet op een hand tellen. Allen zijn weer anders, velen hebben tekeningen en texten erop staan. Velen kun je niet in, zijn ze mee bezig of staan er helaas nog maar half. Je moet enige voorstellingskracht hebben, als je bedenkt dat hier vroeger dan ook nog eens gouden beelden tussen, die tweemaal zo groot waren als jezelf. Werkelijk ontzagwekkend en heel mooi om te zien. We hebben de tempel van Amon Ra gezien, zijn vrouw Moet en zijn zoon, de plekken die daar waren gereserveerd voor de beelden, die er niet meer waren natuurlijk, waren immens groot. Na een hele morgen aldaar hebben vertoefd, was het erg jammer dat we weer verder moesten. Je kunt nooit alles zien, daarvoor heb je dagen nodig, en zoveel tijd hadden we niet.
s,Middags na een morgen cultureel snuiven, gaan we op weg na de westelijke woestijn. Een ietwat grotere zandbak dan we thuis zijn gewend, om een kleine jongensdroom te verwezenlijken. Op een quad gewoon vol gas planken, zeg maar het tiefschnee skien voor de gevorderden. Na een korte rit per boot en mini-van na de andere kant van de nijl, kregen we eerst een korte instructie over wat wel en niet mocht en hoe de quad te bedienen. Daarna eerst nog een kleine verkleedpartij, een doek over het hoofd en zonnebril op. Nou dat hebben we geweten, lekker hard achter elkaar aanscheuren, totdat het je adem beneemt. Tegelijkertijd komt er zoveel zand omhoog dat je soms niet eens ziet waar je na toe rijdt, een soortement ogen dicht rijden maar dan anders. Bij de eerste stop moet ik lachen om Iwan, helemaal zwart, maar ja met mijzelf is het niet beter gesteld. Alles maar dan ook echt alles zit onder het zand (later in het hotel blijkt dat ook echt zo te zijn). De quad is zeer goed wendbaar en haalt behoorlijk wat snelheid, zal wel niet zo hard zijn gegaan, maar het leek wel even snel als op de autoweg, haha.
Voor nu is dit het laatste tripje wat we hebben gedaan in Egypte, er is volgens mij nog veel meer te zien, verder de nijl stroomopwaarts (de cataracten). Maar ook her en der in de woestijn zijn er nog speciale plaatsen. Die moeten voor nu even wachten, er moet ook gewerkt worden, anders denk je nog dat ik hier zomaar wat ben aan het freewielen. Oh ja wil j nog foto's zien van onze belevenissen die dag, kijk dan hier: foto's van Karnak
Greetz,
Mark
