The tourist

Hi there,

Finally it happened, Margo and Naomi visited Cairo. On June 27th they took the plane and arrived during the afternoon. My driver picked them up and brought them to my apartment. Where they enjoyed the sun and some fresh orange juice, in Holland it was still raining. As I made a very tight schedule, the first day we went to bed early and got up early again to start our first day of being a tourist in Cairo. If you don't like, reading here you can find the photo's of the places we visited, photo's Egypt .

We first visited the Citadel, this building is the landmark of Cairo, to keep orientation within the big city, you just have a look around and pinpoint the Citadel to see where you are. The Citadel is a fortress from around the 11th century and has been build on a hill. Inside the fortress, we visited two mosques, the Al Nasir mosque and the muhammad ali mosque. both are very beautiful from the outside as well as the inside. We wanted to visit the museum of the police however that one was closed. Luckily one of the guards of the building showed us the prison of the Citadel, which showed very small cells without any air-conditioning.
After the Citadel we went to El Azahr park,  which is almost next to the Citadel. The park is very beautiful and has many trees and flowers. It is a welcome relieve within the busy city of Cairo. We strolled around and had lunch next to a big pond with a fountain. When we walked around it was not us alone looking around, we had many people gaze at us, when we passed by, looking at the red hair of Naomi. Sometimes it was embarrassing when people bumped into each other, not paying any attention where they were going.
The last visit we took that day was to the Cairo Tower, this is just a very big tower, one big finger pointing in the air, 187 meter high to be exact and again is a well known landmark of Cairo. On the top you can see the whole of the city of Cairo. Other than that we just had a quick look and went down again.
After all these visits and many walks we went back home and took a rest. Luckily the next day was a day at work, my daughter wanted to see the building and the people I worked with. Again when we entered my office the ladies over there went completely berserk, the ooh's and aah's and 7 to 8 ladies surrounding Naomi and wanting to talk to her at the same time was overwhelming. For me it will always be difficult to understand what Naomi likes about the working places, not sure whether it is the candy she gets or the different people she meets...

The next day was the day of the old egypt, we went to the Giza pyramids. On camel back we strove towards one of the biggest preserved places on earth. Of course first we had to get save on the camel, and I told the guide we did not want any accidents and Naomi had to be taken care off very delicately. I must say he did so. After some camel riding through the desert, there they where again, first we only saw the three big ones, later on we saw the other 6 smaller pyramids as well. It is an awesome experience, nothing can compare to it. No writing can describe it, you have to experience it for yourself. We did it all, made the nice pictures, went inside one of the smaller pyramids, climbed on the small and the big pyramid. It is an adventure in itself.
As soon as we where ready, it took us around 4 hours, we moved on to the Pharaonic village. In the village a lot of the culture of the pharaonic period is explained. It shows how the food is made, clothes are made, the  pyramids are made and how a mummy is created. This afternoon was very exhausting, my ladies became very tired, probably because of all the walking and the sun shining as well.

The next day we decided to visit only one place and went to the Egyptian museum. Of course my friends the mummies where there as well and we saw all the stuff they found in the tomb of Tutankhamon. After walking around for 4 hours we went home again, tired however very satisfied. The rest of the day we spent in my apartment being able to cool down in the jacuzzi.
On Wednesday we went to the khan el khalili market, this is again a really exciting place, especially of course for the ladies. Khan el khalili is one of the oldest markets of the world. And when you walk through it, you think you are in a different time. Many different shops, small shops to very small shops, situated in very small streets, where sometimes there is no street at all.

There is one thing worth mentioning, when going to all these tourist places, we were almost the only ones visiting. There were no queues, no completely filled up area's like at the pyramids, it was just us being out there. I do understand that sadly enough this will devastate the Egyptian tourist industry.

Thursday was the day we traveled to Siwa. It was a long journey, 9 hours drive, however it turned out to be well worth it. Early in the morning at 7 AM we got in the car, whereafter our driver would bring us to Siwa. We drove almost directly towards Alex, however somewhered in the middle we took a left turn and ended around 100 km to the west of Alex at the coastline of Egypt. Next there was a long drive along the coast, must say that this is one of the most ugliest coasts I have ever seen, from the start almost until the end, the place was polluted with huge not finished concrete building, an insult to the beautiful nature. And just one more proof that people are capable of destroying everything in their way to make this place look like one big road with resorts, where it is very annoying to stay for more than 1 day.
Luckily the last 50 km along the coastline was very beautiful again, and brought us to Marsa Matrouh. Next we had a stop at a Bedouin restaurant, where it turned out we are not at Bedouin land, however at Berber land. Just to give you some directions, Berbers come from the west, Morocco, and Bedouin come from the North, Saudi Arabia. So, you can understand alone from the distance perspective there are a lot of cultural differences. Btw the food turned out to be very tasteful and we enjoyed it very much. This was also the first time we tasted the famous green and black tea of the Berber. We all enjoyed that very much.
We went to a place called Agiba this place looks like heaven, incredible that a place like this still exists. It's a lagoon only imaginable from a movie. Very very beautiful. We had a short stop there, walked in the sea and continued our journey, now again turning away from the coast, for about 300 km. Heading for the eternal sands, to be more precise to the white dessert. It turned out to be really dark soon, and the last part we travelled without seeing anything, let alone Siwa itself. However we saw a beautiful sunset, which was very promising. Finally on arrival we arrived at a very cosy hotel, if I would describe it, it would be best described as a very old but clean Berber hotel, very authentic and peaceful.
Later that night we had a diner at one of the local restaurants which again was very good, and saw a glimpse of the old city of Siwa. After that we had a good night sleep.
Next day we woke up and again it was a very sunny day, lets say the dessert temperature around this time of year is around 40 degrees. So, buckle up. Of course first we went to Shelly and saw all the different structures/houses inside of it. In the old days the buildings were created with salt stones, the Berber grew them at the lakes. Many of the lakes at the Oasis suck up salt from the ground, because millions of years ago this place was sea area.

Naomi at one point asked why all the men were wearing robes, in correct wording Jellabiya, that's when I had a good laugh. I asked my driver exactly the same question 1 year ago. And even then my driver laughed at me as well. At that time he explained to me that when he arrives at home, the first thing he does is to slide into his comfortable Jellabiya. Naomi looked amazed when she heard the answer, it is one of the best hidden Egyptian cultural fashion features, and by now amazingly enough the government is gradually banning the Jellabiya from e.g. public places etc etc... which again is a shame. How can you ever deny your cultural background.


From the sea area, Omar our Guide, took us to death mountain. A place covered with surprisingly enough dead people, not completely true, because if I understood correctly, all the mummies had already been removed long time ago. The buried people stem from the Greek and Roman period. And by the way, the mountain looked like one big cheese, covered with many holes, all being the openings to tombs, until now around 2000 tombs have been discovered. And most probably there are still 1000 to be uncovered.
Ok, next we went to the Temple of the Oracle of Amon. This is where Omar became really engaged when I asked him the question about Alexander the Great and told him I read about it, and understood that the Oracle by mistake called Alexander: Farao, and from that moment on he was the ruler of Egypt as well. However that was not completely how it went I understood now from Omar. One of the biggest things on the mind of Alexander were two questions, was ... his real father as there was a rumour that Zeus was his real father and who killed his father. This is why Alexander undertook the journey to the Oracle of Amon,  it took 3 weeks through the dessert to get there, and cost many lives of his army. When Alexander asked his first question: Who killed my father. The Oracle responded: Your father is still alive. This was the token that Alexander was a decedent from the gods and answered many of his questions he had since a long time.
Next we also went to the Cleopatra spring, this was a hot water spring, green colourrish, where people where swimming. Somewhat different than the goatmilk bathing that Cleopatra was famous of, we didn't dare to take a dip.
In the evening we had a very primitive evening and night, we slept in a Berber tent. Fresh and fruity the next day we went on safari, and I must say the white dessert is very beautiful, again this just looks like the dessert we know from the television. With all the nice white sands and sand dunes. Btw. I always thought that the sand dunes where 1 or 3 meter high, I was wrong. We went down a slope, I don't know the percentage of the slope, however I wouldn't have gone down even walking. And about the length I only can guess, something like 50 meters high. We went down in one straight go, the driver at the beginning even accelerating. None comparable to a rollercoaster, this is higher, faster, and gets your adrenalin cooking. We also came to a very white field of shells, all of them turned into stone. Here we could do some archeology search for ourselves. All these are from billion years ago. And the strange thing is that now and again we encountered water in the desert, either being small springs, but also one beautiful lake, with fish the size of your arm, just swimming around in the very clear water.
This day was very hot and tiresome, in the dessert the temperature rose above 40 degrees, which is fine if you are in an air conditioned room, however in a safari four wheel driven car it's rather hot as well :)
This was our tour through Siwa, Matrouh, and the white dessert, we saw a lot and enjoyed every bit of it, yes even the primitive sleeping in a tent.

Long story, I know, if you read it all you flatter me, haha...

For now this is it again,
Mark

Revolutionary diarrhea

Hi there,

Long time no write, at one point you get in a rhythm of work work and work, and now the time has come to snap out of that.

When you come to Egypt, for me that was 7 months ago, time goes indeed fast, there is one thing you should not do, and that is drink water from the tap. That's when you end up at the rest room, more than once a day, and when leaving you think someone else had been sitting there. The same goes for Egyptian food, like Aatz and Fool. First time eating, you end up in the rest room next day.

Ok, strange context, a revolution is on going, how on earth can I think about going to the rest room. Well, it's not about the rest room, however there is a point where enough is enough. Or can you just not say that. It has been almost 3 months ago and still the revolution is on going, can we have a rest please. Every Friday after the prayer, people go to the Tahrir square to demonstrate. It has become a rhythm as well: Oh it is Friday, I have nothing else interesting to do, let's go and protest on the Tahrir square. This all happens in the light of the revolution, the point to move to a democracy. Though not all protest are about democracy, many of the protest nowadays are about money, more specifically getting more money for yourself.

Is this really how you can view a change process from dictatorship to democracy. Are protests the roots of democracy, and because of having protest you could say I am living in a democracy. At the moment it is clear that many things need change. The old rulers have to be removed, this goes beyond governmental posts, this includes the paper, the television, the big companies, everywhere the corruption that was introduced by Mubarak can be found and needs to be removed. Next to that at the moment there is only one party, Mubarak's party. New parties need to be set up, which is not easy. This needs to be done before the elections in September, and they should reflect all flavors of Egyptian society. Time is gaining on Egyptians, before you know the elections will be starting. And all of this is just a beginning, the process has started, however where is it leading.

Patience is not one of the main virtues of mankind, though this what we ask from the Egyptian people,  making sure that not everyone is going to the restroom and flushing the revolution down the toilet.

Greetz,
Mark

Note: For those who didn't notice, I have switched from Dutch to English, this to satisfy the many requests for readability outside Holland. 

State of emergency: To Curfew or not to Curfew

Hallo daar,

Ben vanmiddag weer aangekomen in Cairo en ben nu in mijn hut een beetje aan het bijkomen van de reis. Toen we (Iwan en ik) vanmiddag aankwamen heeft mijn chauffeur ons op het Tahrir plein gereden, geintje,  niet echt erop maar er wel vlak langs, op de weg die ze ook lieten zien toen de Mubarak aanhangers stenen waren aan het gooien. Misschien komen we vandaag nog wel op tv, denk het echter niet, het was er wel druk, maar niet zo druk als de beelden die de hele wereld zijn overgegaan. Het enige echte wapenfeit dat we zagen vanuit de auto was een zwart geblakerd gebouw van het parlement, deze was dus afgebrand. Ik weet niet precies waarom Yasser het deed, we rijden deze weg soms, ik denk dat ie trots was op zijn nieuwe Egypte.
We zijn nog wel meer zwart geblakerde gebouwen tegengekomen, deze waren allemaal van politie bureau's het lijkt erop dat daar ook enig pijn zat bij de Egyptische bevolking. Ik begreep wel dat nu langzamerhand de woede tegen de politie is afgenomen, en zowel de bevolking als de politie weten waar ze staan.

Egypte heeft de gemoederen danig bezig gehouden en doet dat eigenlijk nog steeds. In Egypte geldt al 30 jaar lang de noodtoestand, daardoor mag een politie agent iedereen die hij verdacht vind oppakken en opsluiten, zonder geldige reden. Dit is met name handig voor het oppakken van leden van de oppositie partij en kritische personen van kranten en blogs die stukjes schrijven over misstanden in het land. Hierbij kun je bij de verkiezingen ervoor zorgen dat je geen tegenstand hebt en er geen kritische artikelen in de kranten of op het internet verschijnen over misstanden.
Ik denk dat dit eigenlijk altijd het probleem is als er een persoon de macht heeft, of het nou een dictator of koning is, hoe zorg je ervoor dat je in het zadel blijft. Dat gaat altijd gepaard met geweld en onderdrukking van diegene die het daar niet mee eens zijn. En de geschiednis (vervalsing) zal ons dan in de toekomst leren wie er gelijk had of niet.

Mubarak heeft in de dertig jaar dat hij aan de macht was zo'n 70 miljard dollar bij elkaar vergaard. Laten we gewoon voor het gemak even aannemen dat dit waar is. Dan heeft deze man per minuut zo'n slordige 4.500 dollar verdient. Da's nie verkeerd. Misschien is het een idee om een groot deel terug te geven aan het gewone volk, je weet wel die gasten die van 2 dollar per dag moeten leven. Van de 80 miljoen inwoners leeft de helft van minder dan 2 dollar, onder de armoede grens dus. Daarbij heeft 25% geen werk, 20 miljoen. Mubarak verdiende meer dan de best betaalde voetballer van het moment, Cristiaan Ronaldo, en dat is op zijn zachts gezegd wel vreemd. Ik zie Mubarak namelijk niet zo snel als sterspeler op het veld staan, behalve dan om uitgejouwd te worden en een snelle wissel te bewerkstelligen.
Met 70 miljard dollar kun je 20 miljoen mensen voor 10 jaar eten voor 2 dollar per dag verschaffen. ik weet niet of dat heel veel baat zal hebben, volgens mij is het belangrijker dat er een goed onderwijssysteem wordt opgezet, zodat eenieder de mogelijkheid krijgt om zichzelf hogerop te werken. Op dit moment is het openbaar onderwijs gewoonweg gigantisch slecht.

In de tussentijd is de avondklok, versoepeld van middernacht tot 6 uur s'morgens. Anderhalve week geleden liep de begin en eindtijd van 3 uur s'middags tot 8 uur s'morgens. Eigenlijk best wel een gekke naam avondklok want het had net zo goed ochtendklok kunnen heten, wat dat betreft. Maar goed een rechtstreeks vertaling na het engels zou night clock opleveren, helaas is dat niet goed, maar heet dat curfew (komt uit het Frans, hebben de Engelsen toch iets dat uit het Frans stamt). Dat is ook waarom ik de eerste keer waarschijnlijk helemaal niet heb begrepen waar mijn collega's het over hadden en ik dus onwetend de straten van Maadi afschuimde voor wat eten nadat de avondklok was ingegaan.


Er wordt beweerd dat Mubarak de laatste farao van Egypte is, ik vind dit een belediging van de farao's uit het oude rijk. Het zal er ook niet altijd goed zijn geweest in de vroegere tijden, maar om nou te zeggen dat Mubarak gelijk staat aan een Farao uit het oude Egypte die 3 millennia de scepter hebben gezwaaid, vind ik toch wel iets te mooi voor deze meneer die Egypte aan de rand van de afgrond heeft gebracht.
Yasser vertelde dat Mubarak in coma ligt, en de vooruitzichten voor hem zijn niet al te goed, waarschijnlijk zal hij dit niet overleven. Maar of er mensen in Egypte zijn die daar een traan voor laten, is even de vraag.

Met deze laatste vraag sluit ik de blog voor vandaag af,

Greetz,
Mark

Cairo under siege, news from the trenches

Hallo daar weer,

Het heeft even geduurd, maar ik heb weer internet. Ik heb ongeveer 7 dagen zonder internet gezeten, het is alsof je armen zijn ge-amputeerd. Maar alles bij elkaar, gelukkig, voor mij viel de situatie op zich nog wel mee. De televisie beelden die de wereld over zijn gegaan, waren verregaand erger dan dat ik heb meegemaakt of gezien. Van het 'huisarrest' dat wij als buitenlander hadden tot de vlucht uit Egypte kun je hier mijn wederwaardigheden lezen.

Allereerst, ik ben nog helemaal heel en terug in Nederland, Margo en Naomi zijn hartstikke blij om mij weer te zien, ze hadden toch behoorlijk in de rats gezeten en ik ben weer blij hun in mijn armen te kunnen sluiten.
Anderhalve week gelden is het eigenlijk allemaal begonnen in Egypte op dinsdag met wat kleinere betogingen, waarbij deze de opmaat waren voor de grote betoging op vrijdag.  De dag ervoor gaven collega's aan dat ik morgen het best gewoon even binnen kon blijven.

1ste dag, vrijdagmorgen. Opgestaan, even het internet aangezet, hee wat gek het internet doet het niet. Ach dat zal wel niet zo lang duren, dan komt dat wel weer goed. Even kijken of ik iemand kan bellen, Malek opgebeld, nou dat bleef bij proberen. Geen internet en geen telefoon. De hele dag binnen gebleven, ik had helaas geen eten in huis behalve brood dan, en bedacht dat ik s'avonds wel ergens kon gaan uit eten, maar dat was geen goed idee, er was namelijk een avondklok ingesteld voor 8 uur en het was nu half negen, er was dan ook geen mens op straat en geen enkel restaurant open. Road 9, waar het altijd druk is, was nu volledig verlaten, geen enkele auto stond er geparkeerd, een spookstad. Maar weer snel na huis gegaan, en daar een broodje gemaakt.

2de dag, zaterdag, in de morgen nog steeds geen internet en telefoon, brood gaan halen, de boabs (huismeesters) van de straat en de beveiligingsmensen hebben de straten geblokkeerd. De reden hiervoor was omdat er besloten was om alle politiemensen van de straat te halen, zodat de mensen een groot gevoel van onveiligheid kregen en niet gingen demonstreren . Overal liggen grote boomstronken en stenen zo groot dat het lijkt alsof er reuzen hebben rondgelopen (of Egyptenaren van het nieuwe rijk). Morgen is er een algehele vrije dag afgekondigd, dus we hoeven niet na het werk. S'nachts hoor je veel geweerschoten, het grootste probleem dat je dan eigenlijk hebt is dat je niet weet hoe ver weg het is, en wie er aan het schieten is en dat blijft een beetje in je hoofd rondmalen. Ik had inmiddels begrepen dat een stelletje malloten gevangen hadden vrijgelaten zodat deze de straten onveilig konden maken en dat alle mensen daarom thuis bleven en niet gingen demonstreren.

3de dag zondag,
Begin me nu wel stierlijk te vervelen, nog steeds geen internet. Vandaag met het thuisfront gebeld, merkte wel dat Margo zich grote zorgen had gemaakt. Op de bank waren ze aan het vergaderen (conference call) wat we het beste konden doen, uiteindelijk laat op de middag werd besloten om iedereen huiswaarts te laten keren. Dat was iets makkelijker gezegd als gedaan, ik had geen internet en kon dus geen vlucht boeken. Uiteindelijk heeft Margo voor mij een vlucht geboekt en was dat deel geregeld. Moest daarna nog vanuit Maadi na het vliegveld zien te komen, echter mijn eigen chauffeur kon dat niet doen, die zou s'morgens vroeg eerst 2 uur na mij toe moeten rijden voordat we dan richting vliegveld konden. Dan zou ik pas rond 10 uur kunnen vertrekken en dat is veel te laat, nou dat was ook wat.

4de dag maandag. De verveling begint vandaag grote vormen aan te nemen. Ik heb vandaag met mijn service man gesproken en hij heeft een taxi voor mij geregeld. Als ik het allemaal goed begrijp een "cousin of mine". Die komt me om woensdag om 8:30 uur ophalen.
In de tussentijd krijg ik ook allerlei tegenstrijdige berichten over wel evacueren en niet evacuren.. etc... van het thuisfront en van de Nederlandse ambassade. Vanuit thuis hoorde ik dat er een evacuatie aan de gang was en van de Nederlandse Ambassade hoorde ik dat dat niet zo was, als ik wilde blijven kon dat gewoon zonder problemen, moest alleen oppassen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat dat komt omdat er in dit soort situaties 2 soorten bevolkingsgroepen zijn: 1) de toeristen 2) alle andere mensen. De toeristen (1.000.000) zijn allemaal weer teruggevlogen na hun land van origine en dat is wat je dus op tv ziet en in de krant leest, dat waren dan ook de taferelen van het overvolle vliegveld van Cairo. De mensen die voor werk in bijvoorbeeld Cairo waren zijn tot nu toe (ja volgens mij zelfs nu nog) zelf verantwoordelijk voor hun terugkeer hoe en wanneer naar bijvoorbeeld Nederland.

5de dag dinsdag. Vandaag is de curfew bijgesteld van 4 uur s'middags na 3 uur s'middags. Dus er is nog minder tijd om eten te halen. Vanaf het begin van de ongeregeldheden doen deATMs het niet meer, we kunnen dus geen geld pinnen. Vandaag even brood wezen halen, anderhalf uur in de rij gestaan. Ben maar niet meer na de supermarkt gegaan, had daar gisteren met honderd man in de rij voor de deur gestaan, toen ik eenmal binnen was waren alle schappen al leeg. Er is in ieder geval nergens vlees meer te krijgen en de verwachting is dat tegen het einde van de week er ook geen brood meer is, er wordt namelijk geen meel meer gemaakt. Ben nog even bij Iwan langs geweest, hij had nog vlees in de diepvries, en was dus goed voorbereid op deze situatie ;) heb mijn avondmaaltje bij elkaar gewokd. Wel erg lekker na dagenlang brood eten. Werd s'middags nog opgebeld door de KLM, de vlucht is vervroegd van 14:30 na 12:30 uur. Ik vroeg nog of ze wisten dat er hier een avondklok was, ben de discussie maar niet verder aangegaan. Vervolgens samen met mijn service man geregeld dat de taxi mij om 7 uur komt halen, eigenlijk 1 uur te vroeg omdat de avondklok tot 8 uur s'morgens duurt.
Vandaag is ook de dag van de miljoenen mars, de verwachtingen zijn hooggespannen. Ik kan op tv zien dat alles gelukkig vreedzaam verloopt, en begrijp dat het aantal mensen gigantisch is, op enig moment lopen er 2 miljoen mensen rond. Misschien wel overtrokken want het Tahrir plein is geloof ik niet zo groot om die mensenmenigte aan te kunnen. Maar goed ook bij de mensen die ik ken is er verdeeldheid. Sommige zijn voor Mubarak en anderen zijn tegen hem, eenieder heeft weer eigen goede redenen voor deze mening. De meeste mensen zijn trouwens tegen Mubarak.

6de dag woensdag, om 6 uur opgestaan. De spanning begint op te lopen, om 7 uur wordt ik opgehaald door een vriend van de service man van ons gebouw. Hij heeft een gewone auto (geen taxi dus) en we gaan op pad. Allereerst moesten we uit Maadi zien te komen wat niet echt gemakkelijk was. Want op ieder kruispunt waren er roadblocks opgeworpen. Door voorzichtig te manoeuvreren kon Mustafa zoals mijn chauffeur heette er op sommige punten net tussendoor op andere punten moesten we omkeren en ons een andere weg door de doolhof zien te banen. Af en toe kon ik een vloek ontwaren op de lippen van Mustafa, ikzelf begon ook wat meer zenuwachtig te worden omdat we normaal binnen 5 minuten uit Maadi waren, en we waren nu al een kwartier aan het rondrijden, en het werd mij al meer en meer duidelijk dat Maadi een echt labyrint is, zoals door menigeen al eerder aangegeven. Gelukkig kwamen we daarna op een buitenweg van Maadi terecht, en vandaar uit konden we al snel de weg vinden na de ringroad van Cairo. Het aantal checkpoints was niet te tellen, bij 20 heb ik de tel opgegeven. Ik weet niet wat het meest beangstigendst was, aangehouden worden door opgeschoten jeugd, van plusminus 15 jaar zo'n 10 in getal, die knuppels in de hand hebben van anderhalve meter, of aankomen rijden op de autoweg, waarbij je 5 minuten lang recht in de loop van een  tank kijkt, en vervolgens worden aangehouden door het leger om je rijbewijs te laten zien, btw. tanks zijn erg groot. Maar goed na anderhalf uur rijden komen we aan op het vliegveld, en ik zie dat ze daar een vrij grote tent voor de terminal hebben opgezet. Mustafa verteld dat deze is opgezet voor de mensen die s'nachts aankomen of vertrekken, vanwege de avondklok blijven ze hier dan zo lang overnachten. Na afscheid genomen te hebben van hem, snel na binnen gegaan om in te checken, en omdat ik zo vroeg was denk ik, waren er gelukkig geen lange rijen, binnen een half uur was ik binnen, wat niet anders was dan een normale dag in Cairo. Nu moest ik alleen nog zo'n 3 uur wachten tot ik kon boarden en daarna een uurtje om te vertrekken. Deze tijd ben ik gelukkig ook goed doorgekomen, en nu ben ik weer thuis lekker relaxed aan het bijkomen. Ik zie de beelden van Egypte toch al weer door een andere bril, alhoewel de betrokkenheid natuurlijk groot blijft omdat ook daar mijn vrienden zitten en waarbij ik dan ook van harte hoop dat het nog steeds goed met hun gaat.

Nu maar weer afwachten wanneer we weer terug mogen,

Greetz,
Mark

Son of sun - revisited

Hallo luitjes,

Het is even stil geweest zo met de feestdagen, ik hoop dat iedereen heeft genoten, ik in ieder geval wel, ben thuis weer lekker verwend door mijn vrouwtje. Maar goed, even weer terug met beide voeten op aarde, hier is dan toch het tweede deel van Waset voorlopig de laatste in een serie van 5, toch iets meer geworden dan verwacht. s'Morgens vroeg opgestaan en ons weer op pad begeven na de volgende tempel. Deze keer gingen we na de tempel van Karnak. De weg erna toe was al een belevenis op zich, deze keer gingen we niet per busje maar met de Caleche. Een Caleche ?@#? yep een Caleche, dit is een lichte paardenwagen, met 2 wielen. Het had wel iets apart, je moest wel je ogen sluiten wilde je je terug in verloren tijden wanen. Je weet wel, die andere verkeersgebruikers waren er ook nog. Maar goed, zo'n ritje is erg non-relaxing.

Onderweg gaf de gids nog enige uitleg over wat we allemaal tegenkwamen. Toen we voorbij een tempel reden vroeg ik of dat onze bestemming was, vertelde hij dat dat zeker niet de tempel was die we gingen bezoeken, dat was een baby tempel. Even voor de goede orde, de tempel was van de orde groter dan een stadium, bijvoorbeeld die van ajax. Laten we zeggen vier maal zo groot. In het midden stond nog een soortement van moskee gebouwd, dus er was genoeg ruimte zeg maar. Bovendien zag alles er nog perfect uit, hij stond nog recht. Ook weer erg mooi om te zien, later bleek dit dus de tempel van Luxor te zijn. Yeah right, baby tempel, dacht ik nog.

Op een gegeven moment ben je wel een beetje uitgehobbeld op de Caleche, de vering ontbrak nagenoeg helemaal (oude botten). Als je dan zeg maar aan het begin komt van de tempel van Karnak dan kun je nog niet zo heel veel zien maar toch heb je het idee dat er iets groots op je staat te wachten. En jawel hoor direct na de ingang is er een maquette, de tempel is zo'n 123 hectaar groot. Ter vergelijk dat zijn zo'n 250 voetbalvelden, dus ongeveer 15 bij 15 voetbalvelden in beide richtingen, dat is dus een tempel die zo groot is als het oog rijkt. Er is in totaal zo'n 1500 jaar aan gebouwd. Er zijn zoveel dingen te zien dat je niet weet waar je moet beginnen.

Een van de Farao's heeft een weg laten aanleggen tussen de tempel van Karnak en Luxor, waarbij deze werd geflankeerd door allemaal sfinxen. Er staan er nu nog een aantal zo'n 50 in getal aan het begin van de route (indrukweeeeekkend), maar vroeger heeft de hele weg dus vol gestaan met deze half mensen, om de 10 of 20 meter stond er zo'n beeld, groter dan mijzelf voor 3 kilometer lang. Ongelofelijk gewoonweg, de huidige burgemeester van Waset wil deze weg laten uitgraven, bedenk dat er nu allemaal gebouwen overheen zijn gebouw waar mensen in wonen en die moeten allemaal weg over een lengte van 3 kilometer. De ingang van het tempel complex is trouwens gigantisch groot, ik weet niet goed hoe ik dit beschrijven moet, maar het is zo indrukwekkend als je daar na binnen stapt, de ingang lijkt een muur maar kan net zo goed als een giga groot gebouw beschreven worden. Het is natuurlijk gebouwd om indruk te maken op de kleine mens die hier op bezoek komt bij Amon Ra, nou dat is ook gelukt kan ik wel zeggen.

Ramses II heeft het grootste bouwwerk aangelegd in de tempel van de zoon van de zon, een zuilengalerij van 134 zuilen. Een zuil is ongeveer 15 meter hoog (zo'n 5 verdiepingen) en heeft een omvang van ongeveer 10 mensen. De bouw hiervan heeft zo'n 120 jaar geduurd. In feite heeft Ramses II het werk afgemaakt dat zijn vader was begonnen. De zuilen werden in lagen opgebouwd, eerst werd voor iedere zuil de eerste laag geplaatst vervolgens wordt de rest van de  zuilengalerij met zand opgevuld, dan kwam de volgend laag erop, enzovoorts. Toen het hoogste punt werd bereikt, werd het zand laag voor laag weer weggehaald, waardoor de schrijvers hun werk konden doen en zo de heroïsche veldslagen van de Farao's konden verslaan. Het geheel was vroeger afgemaakt met een houten dak, een voetbalveld groot. Opnieuw als je hier tussen door loopt voel je je heel klein.

Het tempel complex staat sowieso helemaal vol met pilaren, er stonden ook 2 obelisken van onze vriendin Farao Hatsjepsoet, haar stiefzoon had ook hier huisgehouden en een van de obelisken omver laten vallen, maar heeft dit vervolgens moeten staken omdat er enkele gebouwen waren meegenomen in de val. Vervolgens heeft hij de andere obelisk volledig ommuurd.

Op het einde van de zuilen galerij, ietsje naar rechts (wel een eindje doorlopen natuurlijk, het complex is groot) vind je het heilige meer, dit werd gebruikt door de priesters voor allerhande rituelen. En wat natuurlijk belangrijk is om te melden is dat onze wereld zoals die nu is, uit dit meer werd geschapen. Wat weer ongelooflijk is, is dat het meer er nog gewoon is, als is baden tegenwoordig wel af te raden.

Verder is het zo dat het hele tempel complex vol staat met tempels, die kun je niet op een hand tellen. Allen zijn weer anders, velen hebben tekeningen en texten erop staan. Velen kun je niet in, zijn ze mee bezig of staan er helaas nog maar half.  Je moet enige voorstellingskracht hebben, als je bedenkt dat hier vroeger dan ook nog eens gouden beelden tussen, die tweemaal zo groot waren als jezelf. Werkelijk ontzagwekkend en heel mooi om te zien. We hebben de tempel van Amon Ra gezien, zijn vrouw Moet en zijn zoon, de plekken die daar waren gereserveerd voor de beelden, die er niet meer waren natuurlijk, waren immens groot. Na een hele morgen aldaar hebben vertoefd, was het erg jammer dat we weer verder moesten. Je kunt nooit alles zien, daarvoor heb je dagen nodig, en zoveel tijd hadden we niet.

s,Middags na een morgen cultureel snuiven, gaan we op weg na de westelijke woestijn. Een ietwat grotere zandbak dan we thuis zijn gewend, om een kleine jongensdroom te verwezenlijken. Op een quad gewoon vol gas planken, zeg maar het tiefschnee skien voor de gevorderden. Na een korte rit per boot en mini-van na de andere kant van de nijl, kregen we eerst een korte instructie over wat wel en niet mocht en hoe de quad te bedienen. Daarna eerst nog een kleine verkleedpartij, een doek over het hoofd en zonnebril op. Nou dat hebben we geweten, lekker hard achter elkaar aanscheuren, totdat het je adem beneemt. Tegelijkertijd komt er zoveel zand omhoog dat je soms niet eens ziet waar je na toe rijdt, een soortement ogen dicht rijden maar dan anders. Bij de eerste stop moet ik lachen om Iwan, helemaal zwart, maar ja met mijzelf is het niet beter gesteld. Alles maar dan ook echt alles zit onder het zand (later in het hotel blijkt dat ook echt zo te zijn). De quad is zeer goed wendbaar en haalt behoorlijk wat snelheid, zal wel niet zo hard zijn gegaan, maar het leek wel even snel als op de autoweg, haha.

Voor nu is dit het laatste tripje wat we hebben gedaan in Egypte, er is volgens mij nog veel meer te zien, verder de nijl stroomopwaarts (de cataracten). Maar ook her en der in de woestijn zijn er nog speciale plaatsen. Die moeten voor nu even wachten, er moet ook gewerkt worden, anders denk je nog dat ik hier zomaar wat ben aan het freewielen. Oh ja wil j nog foto's zien van onze belevenissen die dag, kijk dan hier: foto's van Karnak

Greetz,
Mark