Hallo allemaal daar,
Op deze manier wil ik jullie allemaal vanuit Cairo een prettige kerst toewensen en natuurlijk een gelukkig en voorspoedig nieuwjaar voor 2011.
See u soon,
Greetz,
Mark
vrijdag 24 december 2010
zondag 19 december 2010
Sun worshippers
Haai daar,
Dit is het derde deel van onze reis en voorlopig ook wel weer even de laatste. Wel is een kleine waarschuwing op zijn plaats, het nu komende verhaal is nog meer onwaarschijnlijk dan de voorafgaande 3 verhalen. Ik heb gewaarschuwd dus stoppen kan nu nog. Maar goed, zo'n 2 weken geleden zijn Iwan en mijn persoon in het vliegtuig getogen richting Waset, deze stad was vroeger de hoofdstad van Egypte ten tijde van het nieuwe rijk, zijn we allemaal nog bij de les? Ja dat was zo'n 3.500 jaar geleden. Waset betekend de stad van de scepter, ook wel bekend onder de naam Thebe en tegenwoordig kennen we deze als Luxor, stad van de tempels. Ons programma was weer opgesteld door Kingfisher Tours en vol goede moed togen wij dan ook richting het zuiden, we hadden 2 volle dagen om ons aldaar te vermaken.
De eerste dag gingen we op weg met onze gids richting de vallei der koningen, daarbij is het goed te weten dat Waset is ingedeeld in een Oostelijk deel en Westelijk deel. In het oosten kwam de zon op (de zon leeft) dus daar leefden de Egyptenaren en in het westen gaat die weer onder (de zon sterft) dus daar werden ze begraven. Dit patroon hebben wij ook gevolgd, ons hotel stond op de oostoever van de Nijl en onze weg leidde via een nog niet zo oude brug over de Nijl na de westoever, in totaal een ritje van een 1/2 uur alwaar we een eerste stop maakten bij de Kolossen van Memnon. Dit zijn 2 overblijfselen van beelden van zo'n 20 meter hoog, volgens onze gids hadden de beelden deze naam gekregen doordat ze s'morgens vroeg een fluitend geluid maakten. Helaas had Memnon verder niets te maken met de beelden, die gebouwd waren door Amenhotep III. Erg ingewikkeld allemaal met die goden en Farao's en zo, maar goed achter de beelden stond dus een tempel van 35 hectare, daar zie je nu weinig meer van, door opgravingen probeert men de tempel te reconstrueren.
Hierna lieten we de beelden achter ons en gingen verder na de vallei der koningen. De naam zegt het al, hier liggen de Farao's van het nieuwe rijk begraven. Er zijn zo'n 63 graftombes ontdekt, en men denkt dat er nog steeds meer te vinden zijn. Als je aankomt bij de graven geeft dit een zeker gevoel van spanning, die leid tot een anti climax als je in de vallei zelf staat. Het is denk ik het kleine jongetje in mij dat meer had verwacht, maar ja de Farao's hadden deze plek niet voor niets uitgezocht, hij moest beschermend zijn en niet te veel opvallen, nou dat doet het ook. Alhoewel de geschienis heeft geleerd dat het niet veel heeft mogen baten. We kregen vervolgens de mogelijkheid om 3 graf tombes te bezichtigen, die van Ramses III, Ramses VI en Ramses IX (voor het feit dat Egyptenaren erg creatief zijn met namen, refereer ik aan Iwan's blog die hier meer uitleg over geeft). Nou ik kan je verzekeren het is echt geweldig als je zo'n graftunnel instapt. Al de prachtige wandtekeningen, de kleuren alles is er nog, behalve dan de mummie van de Farao natuurlijk. Afhankelijk van hoelang een Farao heeft geregeerd hoe langer en groter zijn graftombe is. En er natuurlijk meer tekeningen zijn terug te vinden, eigenlijk moet ik zeggen texten, want het oud Egyptisch bestaat uit allemaal plaatjes. Echt zeer indrukwekkend om te zien, en ook weer een staaltje engineering, bedenk dat ze vroeger geen graafmachines hadden, alles ging met de hand.
Maar goed aan alles komt een einde, dus ook deze bezichtiging was te snel voorbij, onze volgende halte was de dodentempel van Hatsjepsoet, een van de weinige vrouwelijke Farao's. Deze tempel is ook weer behoorlijk groot en zeer mooi gerestaureert. Hij ligt volledig in een van de bergen bij de vallei der koningen en valt op door zijn grootsheid, je ziet hem al liggen van de andere kant van de Nijl. Het begin van tempel is een gigantische trap, die maar niet lijkt te stoppen, de tempel zelf bestaat uit 3 lagen, waarbij de bovenste laag natuurlijk voor Amun Ra is gereserveerd. Omdat Hatsjepsoet een van de eerste echte vrouwelijke Farao's is, en dat wat problemen met zich mee bracht, verkleedde Hatsjepsoet zich vaker als man. Dit vinden we je weer terug in de beelden die we van haar hebben gezien, waarbij de typische Farao baard niet ontbrak. Na haar dood zijn al haar beelden beschadigd, het lijkt er op dat haar stiefzoon dat heeft gedaan, of uit rancune dat hij zo laat op de troon kwam en zijn moeder dat voorkwam, of omdat een vrouwelijke Farao toch als rariteit werd gezien in die tijd.
Oh ja, even over dat vernielen en zo, er is aardig wat kapot gemaakt door de jaren heen, was het niet je zoon of opvolger die ervoor zorgde dat je tempels en beelden kapot werden gemaakt, dan waren het daarna de Grieken of de Romeinen die wel even zouden laten zien dat ze goed in kapot maken waren. Daarnaast lieten ook de christenen zich niet onbetuigd en daarna kwamen de moslims langs, al deze geloofsovertuigingen dachten dat ze het recht hadden dit moois of af te breken of te veruineren. Ze brachten eigen wandschilderingen aan (en verwijderde de heidense schilderingen), of bouwden gewoon hun eigen moskee in de bestaande tempels. Daarnaast had je ook nog de lokale bevolking die stenen nodig hadden voor hun eigen huizen. En als klap op de vuurpijl is er ergens in de 18de een behoorlijk grote aardbeving geweest die behoorlijk wat gebouwen tegen de vlakte heeft gegooid. Dus alles wat er nu nog staat is een godswonder te noemen.
Nadat we deze indrukwekkende tempel hadden bezocht, kregen Iwan en ik vervolgens een ietwat merkwaardig tafereel te aanschouwen, dat ik maar onder de noemer theater zal scharen. We kregen te zien hoe de Egyptenaren vroeger vazen deden maken uit een stuk steen (dus zeg maar niet in elkaar gekleid), op zichzelf was het erg interessant om te zien hoe dat vroeger gedaan werd, er zijn diverse stadia die doorlopen worden voordat er überhaupt iets te voorschijn komt dat als een vaas aan te merken valt, dat was erg interessant. Maar wat mij met enige verbazing heeft doen achteroverslaan was hoe deze mannen, 4 in getal, die afstammelingen van de vroegere Egyptische vazenmakers waren, een liedje daarbij zongen, een soortement van Canon, waarbij je de broek van je kont afzakte. Maar goed, achteraf hebben we wel nog met de baas, die een soortement van voorzanger was, aldaar kunnen lachen, waarbij nog behoorlijk wat sjisja gerookt werd ook.
Vervolgens zijn we na de schrijvers vallei gegaan. De gids heeft ons geleerd dat er 5 valleien zijn: De vallei der Koningen, Koninginnen, Edelen, en schrijvers. Deze laatste vallei is eigenlijk pas sinds kort te bezichtigen, omdat daarbovenop nog steeds de families van de schrijvers woonden. Wegens de grote archeologische waarde hebben ze dat dorp verplaatst, was van alles om te doen omdat onder de huizen dus de familie lag begraven. Inmiddels hebben ze al aardig wat graftombes gevonden. We zijn er in 2 naar binnen gegaan, en wat we daar hebben gezien is weer ongelooflijk onbeschrijflijk. De schrijvers zijn eigenlijk de schilders van de Farao's, overdag schilderen ze dus de graftombe van de Farao en s'avonds gaan ze aan de gang met hun eigen tombe. De tekeningen, al zeg ik het zelf, zijn hier nog mooier dan die van de Farao's. Er zijn meer dagelijkse taferelen te zien, waarbij je maar weer ziet dat ook de Farao's zo hun eigen ideeën hadden over wat wel en niet mocht worden geschilderd. De kleuren in de schrijvers vallei zijn alsnog beter bewaard gebleven dan die in de Graftombe van de Farao's.
Nadat we meer dan de helft van de dag hadden rondgelopen in de zon, ut was toch weer behoorlijk warm daar in de woestijn, waarbij ik moet zeggen dat ik al aardig aan de hitte begin te wennen, dus geen zweet op de gebruikelijke plekken, was het even tijd voor ontspanning op een Felluca en genieten op de Nijl van de zonsondergang. We waren nog geen 5 minuten onderweg als op de deining van de boot Iwan al volledig onder zijl lag. Ikzelf kon ook amper nog mijn ogen open houden. Gelukkig heeft de captain van het schip ons tijdig opmerkzaam gemaakt op het ondergaan van de zon, zodat we dat ook niet hebben gemist, zie ook hier voor het mooie resultaat: Waset foto album
S'avonds hebben we heerlijk Arabisch gegeten met Mirjam van Kingfisher Tours, wat erg lekker en vooral gezellig was. Dat was het relaas van onze eerste dag in Waset. Ik ga er even een eind aan breien voor nu, anders wordt het zo'n lang verhaal... volgende keer weer meer,
Greetz,
Mark
Dit is het derde deel van onze reis en voorlopig ook wel weer even de laatste. Wel is een kleine waarschuwing op zijn plaats, het nu komende verhaal is nog meer onwaarschijnlijk dan de voorafgaande 3 verhalen. Ik heb gewaarschuwd dus stoppen kan nu nog. Maar goed, zo'n 2 weken geleden zijn Iwan en mijn persoon in het vliegtuig getogen richting Waset, deze stad was vroeger de hoofdstad van Egypte ten tijde van het nieuwe rijk, zijn we allemaal nog bij de les? Ja dat was zo'n 3.500 jaar geleden. Waset betekend de stad van de scepter, ook wel bekend onder de naam Thebe en tegenwoordig kennen we deze als Luxor, stad van de tempels. Ons programma was weer opgesteld door Kingfisher Tours en vol goede moed togen wij dan ook richting het zuiden, we hadden 2 volle dagen om ons aldaar te vermaken.
De eerste dag gingen we op weg met onze gids richting de vallei der koningen, daarbij is het goed te weten dat Waset is ingedeeld in een Oostelijk deel en Westelijk deel. In het oosten kwam de zon op (de zon leeft) dus daar leefden de Egyptenaren en in het westen gaat die weer onder (de zon sterft) dus daar werden ze begraven. Dit patroon hebben wij ook gevolgd, ons hotel stond op de oostoever van de Nijl en onze weg leidde via een nog niet zo oude brug over de Nijl na de westoever, in totaal een ritje van een 1/2 uur alwaar we een eerste stop maakten bij de Kolossen van Memnon. Dit zijn 2 overblijfselen van beelden van zo'n 20 meter hoog, volgens onze gids hadden de beelden deze naam gekregen doordat ze s'morgens vroeg een fluitend geluid maakten. Helaas had Memnon verder niets te maken met de beelden, die gebouwd waren door Amenhotep III. Erg ingewikkeld allemaal met die goden en Farao's en zo, maar goed achter de beelden stond dus een tempel van 35 hectare, daar zie je nu weinig meer van, door opgravingen probeert men de tempel te reconstrueren.
Hierna lieten we de beelden achter ons en gingen verder na de vallei der koningen. De naam zegt het al, hier liggen de Farao's van het nieuwe rijk begraven. Er zijn zo'n 63 graftombes ontdekt, en men denkt dat er nog steeds meer te vinden zijn. Als je aankomt bij de graven geeft dit een zeker gevoel van spanning, die leid tot een anti climax als je in de vallei zelf staat. Het is denk ik het kleine jongetje in mij dat meer had verwacht, maar ja de Farao's hadden deze plek niet voor niets uitgezocht, hij moest beschermend zijn en niet te veel opvallen, nou dat doet het ook. Alhoewel de geschienis heeft geleerd dat het niet veel heeft mogen baten. We kregen vervolgens de mogelijkheid om 3 graf tombes te bezichtigen, die van Ramses III, Ramses VI en Ramses IX (voor het feit dat Egyptenaren erg creatief zijn met namen, refereer ik aan Iwan's blog die hier meer uitleg over geeft). Nou ik kan je verzekeren het is echt geweldig als je zo'n graftunnel instapt. Al de prachtige wandtekeningen, de kleuren alles is er nog, behalve dan de mummie van de Farao natuurlijk. Afhankelijk van hoelang een Farao heeft geregeerd hoe langer en groter zijn graftombe is. En er natuurlijk meer tekeningen zijn terug te vinden, eigenlijk moet ik zeggen texten, want het oud Egyptisch bestaat uit allemaal plaatjes. Echt zeer indrukwekkend om te zien, en ook weer een staaltje engineering, bedenk dat ze vroeger geen graafmachines hadden, alles ging met de hand.
Maar goed aan alles komt een einde, dus ook deze bezichtiging was te snel voorbij, onze volgende halte was de dodentempel van Hatsjepsoet, een van de weinige vrouwelijke Farao's. Deze tempel is ook weer behoorlijk groot en zeer mooi gerestaureert. Hij ligt volledig in een van de bergen bij de vallei der koningen en valt op door zijn grootsheid, je ziet hem al liggen van de andere kant van de Nijl. Het begin van tempel is een gigantische trap, die maar niet lijkt te stoppen, de tempel zelf bestaat uit 3 lagen, waarbij de bovenste laag natuurlijk voor Amun Ra is gereserveerd. Omdat Hatsjepsoet een van de eerste echte vrouwelijke Farao's is, en dat wat problemen met zich mee bracht, verkleedde Hatsjepsoet zich vaker als man. Dit vinden we je weer terug in de beelden die we van haar hebben gezien, waarbij de typische Farao baard niet ontbrak. Na haar dood zijn al haar beelden beschadigd, het lijkt er op dat haar stiefzoon dat heeft gedaan, of uit rancune dat hij zo laat op de troon kwam en zijn moeder dat voorkwam, of omdat een vrouwelijke Farao toch als rariteit werd gezien in die tijd.
Oh ja, even over dat vernielen en zo, er is aardig wat kapot gemaakt door de jaren heen, was het niet je zoon of opvolger die ervoor zorgde dat je tempels en beelden kapot werden gemaakt, dan waren het daarna de Grieken of de Romeinen die wel even zouden laten zien dat ze goed in kapot maken waren. Daarnaast lieten ook de christenen zich niet onbetuigd en daarna kwamen de moslims langs, al deze geloofsovertuigingen dachten dat ze het recht hadden dit moois of af te breken of te veruineren. Ze brachten eigen wandschilderingen aan (en verwijderde de heidense schilderingen), of bouwden gewoon hun eigen moskee in de bestaande tempels. Daarnaast had je ook nog de lokale bevolking die stenen nodig hadden voor hun eigen huizen. En als klap op de vuurpijl is er ergens in de 18de een behoorlijk grote aardbeving geweest die behoorlijk wat gebouwen tegen de vlakte heeft gegooid. Dus alles wat er nu nog staat is een godswonder te noemen.
Nadat we deze indrukwekkende tempel hadden bezocht, kregen Iwan en ik vervolgens een ietwat merkwaardig tafereel te aanschouwen, dat ik maar onder de noemer theater zal scharen. We kregen te zien hoe de Egyptenaren vroeger vazen deden maken uit een stuk steen (dus zeg maar niet in elkaar gekleid), op zichzelf was het erg interessant om te zien hoe dat vroeger gedaan werd, er zijn diverse stadia die doorlopen worden voordat er überhaupt iets te voorschijn komt dat als een vaas aan te merken valt, dat was erg interessant. Maar wat mij met enige verbazing heeft doen achteroverslaan was hoe deze mannen, 4 in getal, die afstammelingen van de vroegere Egyptische vazenmakers waren, een liedje daarbij zongen, een soortement van Canon, waarbij je de broek van je kont afzakte. Maar goed, achteraf hebben we wel nog met de baas, die een soortement van voorzanger was, aldaar kunnen lachen, waarbij nog behoorlijk wat sjisja gerookt werd ook.
Vervolgens zijn we na de schrijvers vallei gegaan. De gids heeft ons geleerd dat er 5 valleien zijn: De vallei der Koningen, Koninginnen, Edelen, en schrijvers. Deze laatste vallei is eigenlijk pas sinds kort te bezichtigen, omdat daarbovenop nog steeds de families van de schrijvers woonden. Wegens de grote archeologische waarde hebben ze dat dorp verplaatst, was van alles om te doen omdat onder de huizen dus de familie lag begraven. Inmiddels hebben ze al aardig wat graftombes gevonden. We zijn er in 2 naar binnen gegaan, en wat we daar hebben gezien is weer ongelooflijk onbeschrijflijk. De schrijvers zijn eigenlijk de schilders van de Farao's, overdag schilderen ze dus de graftombe van de Farao en s'avonds gaan ze aan de gang met hun eigen tombe. De tekeningen, al zeg ik het zelf, zijn hier nog mooier dan die van de Farao's. Er zijn meer dagelijkse taferelen te zien, waarbij je maar weer ziet dat ook de Farao's zo hun eigen ideeën hadden over wat wel en niet mocht worden geschilderd. De kleuren in de schrijvers vallei zijn alsnog beter bewaard gebleven dan die in de Graftombe van de Farao's.
Nadat we meer dan de helft van de dag hadden rondgelopen in de zon, ut was toch weer behoorlijk warm daar in de woestijn, waarbij ik moet zeggen dat ik al aardig aan de hitte begin te wennen, dus geen zweet op de gebruikelijke plekken, was het even tijd voor ontspanning op een Felluca en genieten op de Nijl van de zonsondergang. We waren nog geen 5 minuten onderweg als op de deining van de boot Iwan al volledig onder zijl lag. Ikzelf kon ook amper nog mijn ogen open houden. Gelukkig heeft de captain van het schip ons tijdig opmerkzaam gemaakt op het ondergaan van de zon, zodat we dat ook niet hebben gemist, zie ook hier voor het mooie resultaat: Waset foto album
S'avonds hebben we heerlijk Arabisch gegeten met Mirjam van Kingfisher Tours, wat erg lekker en vooral gezellig was. Dat was het relaas van onze eerste dag in Waset. Ik ga er even een eind aan breien voor nu, anders wordt het zo'n lang verhaal... volgende keer weer meer,
Greetz,
Mark
donderdag 9 december 2010
Sun of Zeus
Hallo daar,
Na onze eerdere beslommeringen in Cairo hebben we besloten om een bezoekje te brengen aan Alexandrië. De stad die haar naam dankt aan Alexander de Grote, de griek die als god wordt afgebeeld en de hele wereld van destijds veroverde. Het grappige is dat door een spraakverwarring hij ook Farao van Egypte werd, en daardoor weer werd gezien als de zoon van Zeus. De oppergod der Grieken, toeval of niet. Vlak nadat het Egyptische rijk in elkaar is gezakt, heeft Alexander Egypte ingenomen en is vervolgens begonnen Alexandrië te bouwen. Ik heb even zitten zoeken naar de oud Egyptische naam van de plaats Alexandrië, maar kon niets terugvinden. Waarschijnlijk dus een geheel nieuwe stad, de enige plaats die nog in de buurt kwam was Hermopolis. Maar goed dit even ter zijde.
We werden weer s'morgens vroeg opgehaald en zijn met gids en chauffeur richting Alexandrië getogen. De rit erna toe duurt ongeveer 3 uur en is recht toe rechtaan. Nadat we zijn aangekomen zijn we allereerst na de catacomben van Kom El Shoukafa gaan kijken. Deze liggen midden in de stad en zijn per toeval ontdekt, doordat een ezel in een gat in de weg viel, na onderzoek bleek dit de ingang naar de catacomben te zijn. In de catacomben werden de rijke families begraven van het oude Egypte en het nieuwe Griekenland. De catacomben ga je nu binnen door een wenteltrap, vroeger bestond de ingang enkel en alleen uit een soortement schacht, waar je met een touw naar beneden werd gelaten, en ook dus het lijk. Er zijn daar wel honderden mensen begraven, diep onder de grond, ook kun je de oude Egyptische symbolen weer op de muren terug vinden, maar deze keer zie je ook Griekse symbolen er tussen staan. Wat dat betreft is dit wel weer een unieke plek, 2 beschavingen die in elkaar over gaan.
Vervolgens doorgegaan naar Pompeï’s Pilaar uit de Romeinse tijd. De pilaar zelf bestaat uit een stuk graniet en is vrij hoog, 20 meter. Ook hier is weer de vraag hoe de Romeinen deze pilaar recht op hebben kunnen zetten, de ongeveer 400 ton was iets te zwaar voor de beschikbare werktuigen. Als ik het verhaal van de gids goed heb onthouden dan werd de grond onder de pilaar weggegraven aan een kant, zodat deze op een gegeven moment schuin kwam te staan, vervolgens werd hij dan rechtgetrokken. Deze pilaar was onderdeel van een tempel complex, waar weinig tot niets van overgebleven is, de tempel zelf is verwoest tijdens een oorlog (er zijn er heel wat geweest, Egypte ligt op de scheiding van 2 continenten). Wel kun je nog baden voor mannen en vrouwen, gescheiden dan wel te verstaan, terug vinden.
Daarna even lekker geluncht aan de boulevard. Even terzijde, ik ben op het moment een documentaire aan het bekijken over moslimisme enzo, daarin wordt toevalligerwijs verteld dat Alexandrië in de jaren 20 van de vorige eeuw veelvuldig bezocht werd door de beau monde van Europe. Als ik daar nu zo over terug denkt dan kan ik me daar een heel klein iets van voorstellen. Er zijn inderdaad enkele gebouwen aldaar die aan die tijd doen herinneren, de grandeur straalt er vanaf. Veel Egyptenaren zien de stad als een ideale vakantie plek, vanwege de zee en het iets koelere weer daardoor. De 5 miljoen inwoners, de andere kijk op water die wij hebben (wij hebben heel wat en zij hebben bijna niets), de behoorlijk grote drukte op de weg, kan ik me niet zo direct een vakantie voorstellen in Alexandrie waar ik van zou kunnen bijkomen. Er zijn hier en daar wel rustige plekken te ontdekken, maar die zijn spaarzaam, het strand is vrij kort en zit volledig vol met mensen.
Na de lunch zijn we doorgegaan na het fort van Quait Bey, wat een vrij unieke bouwstijl heeft en ook hebben we het Montaza palace gezien een zeer mooi paleis, gebouwd door de laatste koning van Egypte, waar een vrij grote tuin is aangelegd die nu vrij toegankelijk is voor de mensen.
Als laatste zijn we langs de bibliotheek van Alexandrie gegaan. Heel lang geleden, rond het jaar 300 is de bibliotheek van Alexandrië in vlammen opgegaan. In die tijd was de bibliotheek en dus ook Alexandrië qua kennis het middelpunt van de beschaving. Er zijn ongeveer 700.000 scrollen in rook opgegaan. Er is toen helaas heel veel informatie verloren gegaan, die nooit meer is teruggevonden of moet ik heropgeschreven is zeggen. Pas veel later in 2003 om precies te zijn, is op bijna dezelfde plek een nieuwe bibliotheek neergezet. Deze bibliotheek is nu de op twee na grootste bibliotheek van de wereld en herbergt een half miljoen boeken. Wat voor de IT mensen onder ons wel leuk is te weten is dat ze op een dag een afslag hebben genomen van het internet en die aldaar hebben opgeslagen, ben even kwijt hoeveel memory ze nodig hadden om dat op te slaan, was enkele peta bytes, nerdy nerdy. Wat opvalt is de moderne stijl waarin de bibliotheek is gebouwd, en de grote, als ik het mij goed herinner bevat hij 6 of 7 open verdiepingen en zijn er van allerhande systemen bedacht om geluid (als dat al word gemaakt) te dempen. Oh ja en de ramen waren de ogen van Horus, wat ook wel weer bijzonder is en refereert natuurlijk aan het oude egypte.
Nou dit heel ander stukje cultuur hebben dan ook maar weer opgesnoven, en hup vervolgens weer teruggereden na Cairo,
Greetz,
Mark
zaterdag 4 december 2010
Son of God
Hi daar zijn we dan met het vervolg of eigenlijk het begin,
In mijn enthousiasme ben ik middenin het verhaal van Cairo begonnen, kan gebeuren. De chauffeur van Iwan had ons s'morgens vroeg opgehaald voor een dagje ontspanning. Is wel lastig bij ongeveer 35 graden, bedenk dat dat de schaduw temperatuur is, dat het in de woestijn nog warmer is en er verder geen schaduw plekjes te vinden zijn. Op een gegeven moment kwamen we bij een erg onguur uitziend tentje en dat was de plek waar we wezen moesten, we waren namelijk op pad na de piramides, en het plan was dat we die gingen bezichtigen per slagschip van de woestijn, voor de niet intimi onder ons: een dromedaris. Laten we zeggen dat we behoorlijk onvoorbereid aan dit avontuur waren begonnen, en het slagschip heeft wat eigenaardigheden. Allereerst lijkt er niets aan de hand, de dromedaris zit op de grond, is alsnog vrij hoog, maar goed een voet in de stijgbeugel en het andere been gaat elegant als een ballerina naar de andere kant, wel uitkijken voor zijn bult natuurlijk. Nou had de gids al gezegd dat je je goed moest vasthouden, dan denk je ok ik ga even goed opletten en vasthouden. Maar wat er vervolgens gebeurt gaat je zeker niet in de koude kleren zitten, het slagschip staat eerst met zijn achterpoten op, en die zijn heel lang. Dat betekend dat je je niet alleen moet vasthouden, maar je ook uit alle macht naar achter moet leunen en je vastklemt met je benen. Als je dat niet doet, kukel je voorover van je schip en kun je weer van voren af aan beginnen. Maar goed, we bleven allebei zitten, nadat ook dan eindelijk de voorpoten recht waren gezet, konden we op pad. Btw. een kameel is erg hoog. Wij vervolgens door het verkeer op weg na de piramides, gelukkig minder druk als de rest van Cairo, maar toch. Na het verkeer stappen we in de zandbak van Gizeh, konden we in ieder geval even wennen aan het schip, die van mij had zo zijn eigen willetje. Daarbovenop is het in ieder geval een erg onstabiele gebeurtenis, je zwaait van links na rechts, in het zelfde ritme dat het schip zijn evenwicht met zijn poten verplaatst van links naar rechts en weer terug. We hadden het voordeel trouwens dat we als eerste daar rondliepen omdat we zo vroeg waren, wat zeer zeker ook wel weer wat speciaals heeft.
Het eerste gedeelte van de rit moesten we een heuvel over dus nog weinig te zien, behalve dan zand natuurlijk. En dan op een gegeven moment is het moment daar, je bereikt de top en, gazeng klabats, daar staan ze. Je staat oog in oog met 3 gigantische bouwwerken, immens groot, ongelooflijk, onbeschrijfelijk. De grote, zo wordt de piramide van Farao Cheops genoemd, torent hoog boven alles uit, ondanks dat daar een onverlaat enkele meters van de top heeft afgehaald. Een van de zaken die meteen opvalt is dat de piramides uit trappen lijkt te bestaan en niet glad is, erg jammer. Het blijkt dat de afdekstenen in de middeleeuwen gebruikt zijn voor de bouw van huizen. Er staan in totaal 9 piramides, 3 daarvan zijn erg groot, een van de Farao, een voor zijn vrouw en een voor zijn zus, volgens de gid. Maar goed, op het internet vond ik terug dat die voor andere Farao's waren gebruikt. En 3 kleine piramides zijn van zijn kinderen en weer nog 3 kleinere zijn voor de bouwer zijn familie (en terecht, deze man moet een genie zijn geweest). Hoe het ook zei, het is niet helemaal duidelijk voor wie de piramides waren. Het is zelfs niet zeker of het graftombes zijn. En men weet ook niet hoe ze gebouwd zijn. Verder dan aliens en een helling komen de eerste fantasie verhalen niet. Het interessante aan het verhaal van de helling is, dat deze even groot als de piramides zelf had moeten zijn, dan hadden ze er voor iedere piramide dus in feite 2 moeten bouwen. Ik zet mijn geld op de laatste vinding, een of andere Fransman (excuse me) heeft bedacht dat de stenen van zo'n gemiddeld 2.5 ton binnen in de piramide na boven werden gesleept over een helling die evenwijdig aan de muren omhoogliep. Wat opnieuw een ongelooflijk slim idee zou zijn geweest voor de bouw van zulk een apparaat meer dan 4.500 jaar geleden. Verificatie is lastig omdat er maar enkele gangen bekend zijn, en dit slechts een zeer klein gedeelte van de piramide omvat, de Egyptische regering wil vooralsnog geen toestemming geven voor verder onderzoek. De bouw heeft zo'n 20 jaar geduurd, en gebeurde niet door slaven (zoals ikzelf dacht) maar door de Egyptenaren die daarvoor betaald werden. Op zich een ingenieus plan van de Farao, want in die tijd zaten er veel mensen zonder werk, door dit bouwwerk konden ze lekker aan de gang en kregen ze nog betaald ook en vonden ze de Farao nog een aardige man want die zorgde voor brood op de tafel (er waren destijds meerdere slimme mensen). Oh ja, alleen tijdens deze periode, die van het oude rijk, werden dus de piramides gebouwd, er zijn er nu ongeveer 120 gevonden, maar men denkt dat er meer zijn.
Voor ik het weer vergeet, ga weer zo op in mijn verhaal, we gaan dus over het platform waar de piramides staan, zegt de gids dat we maar even een eindje alleen moeten gaan met het schip. Nou dat is me ook wat, dat beest luistert sowieso niet na mij, laat staan dat de gids verdwijnt. Hij wees een onduidelijke plaats aan waar we na toe moesten, dat is uiteindelijk wel goed gegaan, maar erg gemakkelijk zat ik toch niet op mijn ongeleide projectiel. Aldaar zijn we uiteindelijk afgestapt (ja afstappen gaat op dezelfde ongemakkelijke manier) hebben even een van de kind piramides beklommen tot de top, en dan zie je toch maar weer dat die ook wel erg hoog is, wahoe. Vervolgens doorgelopen na een zeer speciale plek bij de piramides van de bouwer en daar binnenin nog enig schilderingen / beeldhouwwerken gezien.
Daarna hup weer verder, het begon al aardig heet te worden, het liep zo tegen de middag, en de bekende zweetplekken begonnen weer te ontstaan. Door gelopen na het immense grote sculptuur van de sfinx. Daarvoor moesten we eerst door een soortement van dodentempel daar een trap op en als je daar bovenop staat, kablang, sta je oog en oog met de sfinx. Hij is erg groot natuurlijk weer, wat is er niet groot aldaar, ik zou het niet kunnen opnoemen. Btw. ook weer het laatste nieuwtje de neus is er niet afgeschoten door Napoleon, maar hij is er waarschijnlijk gewoon door het weer, of misschien een aardbeving of zo, afgevallen. Wist je trouwens dat de sfinx na onderzoek blijkt zo'n 10.000 jaar oud is en in den beginne een leeuw was. De farao Cheops heeft er later zijn eigen gezicht van laten maken (op internet gevonden). Da's behoorlijk oud dus...
Hierna hebben we ons bij elkaar geraapt weer terug naar de chauffeur die ons toen vervolgens na het Egyptisch museum bracht. Zie mijn vorige blog, hihi
Daarna hebben we nog een vrij lange boottocht gemaakt op een motorboot op de Nijl, erg speciaal allemaal. We zijn om een eiland heen gevaren, daar woonden 50.000 mensen, zonder elektriciteit, zonder water uit de kraan, zonder gas, en zonder brug. Dat is toch wel erg primitief alles bij elkaar. We zijn vervolgens door gevaren totdat de delta van de nijl begint (tot de muhammed ali bidge) en verder onbevaarbaar is. Hebben pure honing geproefd, vreemd goedje is dat trouwens, als dat op je kleren komt geeft het geen vlekken maar valt er zo af. Je kunt het goedje ook in de fik proberen te steken, maar dat lukt niet. Die man die ons dat liet zien was een soortement van Egyptische medicijnman, ik zal hem niet zo snel vergeten. Daarna lekker op de boot gegeten en relaxed en vervolgens weer terug na Cairo.
Nou dat was me het dagje wel, moe maar voldaan weer terug na huis.
Greetz,
Mark
In mijn enthousiasme ben ik middenin het verhaal van Cairo begonnen, kan gebeuren. De chauffeur van Iwan had ons s'morgens vroeg opgehaald voor een dagje ontspanning. Is wel lastig bij ongeveer 35 graden, bedenk dat dat de schaduw temperatuur is, dat het in de woestijn nog warmer is en er verder geen schaduw plekjes te vinden zijn. Op een gegeven moment kwamen we bij een erg onguur uitziend tentje en dat was de plek waar we wezen moesten, we waren namelijk op pad na de piramides, en het plan was dat we die gingen bezichtigen per slagschip van de woestijn, voor de niet intimi onder ons: een dromedaris. Laten we zeggen dat we behoorlijk onvoorbereid aan dit avontuur waren begonnen, en het slagschip heeft wat eigenaardigheden. Allereerst lijkt er niets aan de hand, de dromedaris zit op de grond, is alsnog vrij hoog, maar goed een voet in de stijgbeugel en het andere been gaat elegant als een ballerina naar de andere kant, wel uitkijken voor zijn bult natuurlijk. Nou had de gids al gezegd dat je je goed moest vasthouden, dan denk je ok ik ga even goed opletten en vasthouden. Maar wat er vervolgens gebeurt gaat je zeker niet in de koude kleren zitten, het slagschip staat eerst met zijn achterpoten op, en die zijn heel lang. Dat betekend dat je je niet alleen moet vasthouden, maar je ook uit alle macht naar achter moet leunen en je vastklemt met je benen. Als je dat niet doet, kukel je voorover van je schip en kun je weer van voren af aan beginnen. Maar goed, we bleven allebei zitten, nadat ook dan eindelijk de voorpoten recht waren gezet, konden we op pad. Btw. een kameel is erg hoog. Wij vervolgens door het verkeer op weg na de piramides, gelukkig minder druk als de rest van Cairo, maar toch. Na het verkeer stappen we in de zandbak van Gizeh, konden we in ieder geval even wennen aan het schip, die van mij had zo zijn eigen willetje. Daarbovenop is het in ieder geval een erg onstabiele gebeurtenis, je zwaait van links na rechts, in het zelfde ritme dat het schip zijn evenwicht met zijn poten verplaatst van links naar rechts en weer terug. We hadden het voordeel trouwens dat we als eerste daar rondliepen omdat we zo vroeg waren, wat zeer zeker ook wel weer wat speciaals heeft.
Het eerste gedeelte van de rit moesten we een heuvel over dus nog weinig te zien, behalve dan zand natuurlijk. En dan op een gegeven moment is het moment daar, je bereikt de top en, gazeng klabats, daar staan ze. Je staat oog in oog met 3 gigantische bouwwerken, immens groot, ongelooflijk, onbeschrijfelijk. De grote, zo wordt de piramide van Farao Cheops genoemd, torent hoog boven alles uit, ondanks dat daar een onverlaat enkele meters van de top heeft afgehaald. Een van de zaken die meteen opvalt is dat de piramides uit trappen lijkt te bestaan en niet glad is, erg jammer. Het blijkt dat de afdekstenen in de middeleeuwen gebruikt zijn voor de bouw van huizen. Er staan in totaal 9 piramides, 3 daarvan zijn erg groot, een van de Farao, een voor zijn vrouw en een voor zijn zus, volgens de gid. Maar goed, op het internet vond ik terug dat die voor andere Farao's waren gebruikt. En 3 kleine piramides zijn van zijn kinderen en weer nog 3 kleinere zijn voor de bouwer zijn familie (en terecht, deze man moet een genie zijn geweest). Hoe het ook zei, het is niet helemaal duidelijk voor wie de piramides waren. Het is zelfs niet zeker of het graftombes zijn. En men weet ook niet hoe ze gebouwd zijn. Verder dan aliens en een helling komen de eerste fantasie verhalen niet. Het interessante aan het verhaal van de helling is, dat deze even groot als de piramides zelf had moeten zijn, dan hadden ze er voor iedere piramide dus in feite 2 moeten bouwen. Ik zet mijn geld op de laatste vinding, een of andere Fransman (excuse me) heeft bedacht dat de stenen van zo'n gemiddeld 2.5 ton binnen in de piramide na boven werden gesleept over een helling die evenwijdig aan de muren omhoogliep. Wat opnieuw een ongelooflijk slim idee zou zijn geweest voor de bouw van zulk een apparaat meer dan 4.500 jaar geleden. Verificatie is lastig omdat er maar enkele gangen bekend zijn, en dit slechts een zeer klein gedeelte van de piramide omvat, de Egyptische regering wil vooralsnog geen toestemming geven voor verder onderzoek. De bouw heeft zo'n 20 jaar geduurd, en gebeurde niet door slaven (zoals ikzelf dacht) maar door de Egyptenaren die daarvoor betaald werden. Op zich een ingenieus plan van de Farao, want in die tijd zaten er veel mensen zonder werk, door dit bouwwerk konden ze lekker aan de gang en kregen ze nog betaald ook en vonden ze de Farao nog een aardige man want die zorgde voor brood op de tafel (er waren destijds meerdere slimme mensen). Oh ja, alleen tijdens deze periode, die van het oude rijk, werden dus de piramides gebouwd, er zijn er nu ongeveer 120 gevonden, maar men denkt dat er meer zijn.
Het was ook in die tijd dat ze de zongod Ra aanbaden, zijn verschijning is die van een mens met een hoofd van een valk en een zon boven zijn hoofd, je hebt hem vast wel al eens ergens op zien staan. Hij is dus vanaf het begin van de Farao's erbij geweest (meer dan 3.000 jaar), al dan niet in de zelfde naam, later werd hij Amun Ra, en kreeg hij een andere gedaante, hoofd van een ram. Ra was de heerser van de hemel, aarde en onderwereld. Alle Farao's waren zonen van Ra, zij waren dan ook de aangewezen persoon om het land te besturen, als zoon van god hadden zij natuurlijk ook allerlei mystieke krachten en konden ze met Ra in contact treden.
Voor ik het weer vergeet, ga weer zo op in mijn verhaal, we gaan dus over het platform waar de piramides staan, zegt de gids dat we maar even een eindje alleen moeten gaan met het schip. Nou dat is me ook wat, dat beest luistert sowieso niet na mij, laat staan dat de gids verdwijnt. Hij wees een onduidelijke plaats aan waar we na toe moesten, dat is uiteindelijk wel goed gegaan, maar erg gemakkelijk zat ik toch niet op mijn ongeleide projectiel. Aldaar zijn we uiteindelijk afgestapt (ja afstappen gaat op dezelfde ongemakkelijke manier) hebben even een van de kind piramides beklommen tot de top, en dan zie je toch maar weer dat die ook wel erg hoog is, wahoe. Vervolgens doorgelopen na een zeer speciale plek bij de piramides van de bouwer en daar binnenin nog enig schilderingen / beeldhouwwerken gezien.
Daarna hup weer verder, het begon al aardig heet te worden, het liep zo tegen de middag, en de bekende zweetplekken begonnen weer te ontstaan. Door gelopen na het immense grote sculptuur van de sfinx. Daarvoor moesten we eerst door een soortement van dodentempel daar een trap op en als je daar bovenop staat, kablang, sta je oog en oog met de sfinx. Hij is erg groot natuurlijk weer, wat is er niet groot aldaar, ik zou het niet kunnen opnoemen. Btw. ook weer het laatste nieuwtje de neus is er niet afgeschoten door Napoleon, maar hij is er waarschijnlijk gewoon door het weer, of misschien een aardbeving of zo, afgevallen. Wist je trouwens dat de sfinx na onderzoek blijkt zo'n 10.000 jaar oud is en in den beginne een leeuw was. De farao Cheops heeft er later zijn eigen gezicht van laten maken (op internet gevonden). Da's behoorlijk oud dus...
Hierna hebben we ons bij elkaar geraapt weer terug naar de chauffeur die ons toen vervolgens na het Egyptisch museum bracht. Zie mijn vorige blog, hihi
Daarna hebben we nog een vrij lange boottocht gemaakt op een motorboot op de Nijl, erg speciaal allemaal. We zijn om een eiland heen gevaren, daar woonden 50.000 mensen, zonder elektriciteit, zonder water uit de kraan, zonder gas, en zonder brug. Dat is toch wel erg primitief alles bij elkaar. We zijn vervolgens door gevaren totdat de delta van de nijl begint (tot de muhammed ali bidge) en verder onbevaarbaar is. Hebben pure honing geproefd, vreemd goedje is dat trouwens, als dat op je kleren komt geeft het geen vlekken maar valt er zo af. Je kunt het goedje ook in de fik proberen te steken, maar dat lukt niet. Die man die ons dat liet zien was een soortement van Egyptische medicijnman, ik zal hem niet zo snel vergeten. Daarna lekker op de boot gegeten en relaxed en vervolgens weer terug na Cairo.
Nou dat was me het dagje wel, moe maar voldaan weer terug na huis.
Greetz,
Mark
donderdag 2 december 2010
Sun of gods
Hallo daar weer,
Al vanaf het moment dat je in Egypt komt is daar steeds op de achtergrond dat mystieke gevoel dat je niet loslaat totdat je weer huiswaarts keert. Duizenden jaren geleden hebben de Egyptenaren een staaltje engineering laten zien die zijn weerga niet kent. Het is dit deel waar ik deze keer iets over wil vertellen, als je het eenmaal gezien hebt dan zul je weten wat ik bedoel, het gevoel dat je iets magnifieks hebt meegemaakt laat je dan niet meer los. Maar goed om niet al te veel op de zaken vooruit te lopen, eerst even de context. Al de zaken die ik gezien heb, heb ik samen met Iwan bezocht en bekeken. De toeristische trekpleisters die we hebben gezien zijn in de volgorde, Cairo, Alexandrië en Luxor. Tip: voor een geanimeerd tweede verslag, bezoek de blog van Iwan, als link toegevoegd op deze pagina. Cairo hebben we bezocht aan de hand van de chauffeur van Iwan, Alexandrië en Luxor werd verzorgd door Kingfisher tours, die een geweldig programma voor ons hebben neergezet.
Ok daar gaan we dan:
Als eerste hebben we het Egyptische Museum bezocht, btw. hier ben ik later nog tweemaal terug geweest, wat een zeer goede aanrader is. Dit is een giga groot gebouw waar ze slechts 5% van alle verzamelde items aldaar uit de oudheid kunnen laten zien, de rest staat in de kelder. Je raad het natuurlijk al, het Egyptisch museum heeft voornamelijk zaken uit het oude egypte, het gaat over farao's, mummies, sfinxen, amun ra, en ga zo maar door. Op de eerste plaats wordt je meteen al verpletterd door de grootheid van het museum, je stapt naar binnen en waant je eeuwen terug in de tijd. Om een en ander qua tijslijnen goed te begrijpen, de eerste Farao's hebben geleefd zo rond 3.300 jaar voor Christus, de laatste zo'n driehonderd jaar voor Christus. De tijd wordt daarbinnen onderverdeeld in 3 delen, het oude rijk, het midden rijk, het nieuwe rijk.
Nou is het zo dat een van de grootste zo niet de geweldigste ontdekkingen ooit gedaan te zien is in het Egyptisch Museum. En dan heb ik het wel te verstaan over Toetanchamon. Deze kind Farao, hij is 19 jaar geworden, is de enige Farao die ongeschonden is gevonden in zijn tombe in de valei der Koningen te Luxor. Er is een hele (grooootte) gang van het museum gewijd aan de items die daar gevonden werden, van zijn 3 sarcofagen, de binnenste is van puur goud, tot zijn hoofdmasker. Het is allemaal goud wat de klok slaat. Ongelooflijk wat die Egyptenaren allemaal klaar hebben gespeeld. Alles wat in zijn tombe lag was er opgericht dat de Farao na zijn wederopstanding weer gewoon verder kon gaan leven, dan moest hij wel eerst met zijn boot een aantal proeven afleggen, totdat hij werd geaccepteerd. Zijn 4 canopen staan er ook, hierin zijn zijn meest vitale organen opgeslagen. Grote kisten met daarop ook weer godinnen in goud bewaakten en vergezelden dezen. Er zijn ook bedden, met goud afgezet, zodat hij in ieder geval ook weer rustig kon gaan slapen.
Dan zijn daar in het museum 2 kamers met precies afgestemde temperatuur, vochtigheid en glazen bekistingen de mummies. Dat is echt helemaal te gek, van enkele mummies hebben ze de zwachtels afgewikkeld en kun je gewoon het gezicht, of armen, handen en noem het maar allemaal op zien. De belangrijkste mummie is toch wel die van Ramses II die qua macht en culuur het grootste erfgoed heeft achtergelaten. Wat je wel ziet is dat de Egyptenaren eerst moesten oefenen voordat ze goed waren in het mummificeren. Het zo'n 2.000 jaar heeft geduurd voordat ze daar echt goed in waren. Het belangrijkste is dat je al het vocht uit het lichaam krijgt, plus dat er daarna stoffen aan het lichaam werden toegevoegd om rotting en verkleuring te voorkomen, daarnaast moesten natuurlijk de vitale organen eruit. En het oog wil ook wat, dus daarvoor hebben ze uiteindelijk knikkers gebruikt, wit aan de buitenkant, blauw van binnen. Wist je trouwens dat heel wat Farao's ook gewone gebreken hadden, een van de Farao's had artritis. En onze gids wist te vertellen dat Toetanchamon zeer waarschijnlijk aan malaria is gestorven. Voor Ramses II hebben ze het middelste gedeelte van de beneden verdieping van het museum gereserveerd, ik wet niet maar die Farao heeft zeer zeker aan grootheidswaanzin gelden. Voor hem gold groot groter groot. Hij heeft met name de zongod Amon Ra tot grote hoogte gebracht, de titel van dit schrijven. Amon Re was alleen heerser, hij was de opper god en de baas over alle andere goden. Als ik het goed begrepen heb kan hij zich ook als andere god voordoen wat ook wel handig is. Zijn belangrijkste verschijningsvorm was die van Ram (staat voor vruchtbaarheid). En getekend wed hij vaak met een zon boven zijn hoofd. Amon Ra werd aanbeden door het hele Egyptische volk. Hij was getrouwd met weet ik niet meer, maar zijn zoon hete Mut en was de god van de maan. Symbolisch gaf dat dan weer aan dat Amon Ra ook de baas was over de maan.
Daarnaast is het zo dat je allerhande zaken kunt terugvinden, zo gek kun je het niet bedenken. De Egyptenaren hadden al de beschikking over klokken van water, maar ook klokken gebaseerd op schaduw. Goud bewerking was hun passie, maar ook schilderen waren ze niet slecht in. Daarnaast maakten ze beelden zo groot dat als je ervoor staat je jezelf heel erg klein voelt. Je kunt mummies terugvinden van heilige koeien, krokodillen, embryo's, etc... Daarnaast zijn grote delen van het museum geweid aan de tocht die de Farao na zijn dood per boot langs de hemel maakt. Daar zijn ook weer allerhande geschriften van op Papyrus zo dat de Farao zich kon voorbereiden op die tocht, die niet zonder gevaren is. Sfinxen en sarcofagen vind je in alle maten. De sfinx valt dan met name op door de grote en is vaak uit een stuk marmer gemaakt. Half beest, half mens boezemt hij in ieder geval gezag uit.
Hierbij wil ik het even laten, zo schrijvenderwijs wordt het verhaal wel erg lang, volgende keer weer verder. Nootje: ik was de tweede keer van het hotel naar het museum verdwaald, is ongeveer 20 minuten lopen, maar bij 35 graden heb je dan op een gegeven moment wel het zweet in je onderbroek staan en dat loopt niet zo lekker,
Groetjes,
Mark
Al vanaf het moment dat je in Egypt komt is daar steeds op de achtergrond dat mystieke gevoel dat je niet loslaat totdat je weer huiswaarts keert. Duizenden jaren geleden hebben de Egyptenaren een staaltje engineering laten zien die zijn weerga niet kent. Het is dit deel waar ik deze keer iets over wil vertellen, als je het eenmaal gezien hebt dan zul je weten wat ik bedoel, het gevoel dat je iets magnifieks hebt meegemaakt laat je dan niet meer los. Maar goed om niet al te veel op de zaken vooruit te lopen, eerst even de context. Al de zaken die ik gezien heb, heb ik samen met Iwan bezocht en bekeken. De toeristische trekpleisters die we hebben gezien zijn in de volgorde, Cairo, Alexandrië en Luxor. Tip: voor een geanimeerd tweede verslag, bezoek de blog van Iwan, als link toegevoegd op deze pagina. Cairo hebben we bezocht aan de hand van de chauffeur van Iwan, Alexandrië en Luxor werd verzorgd door Kingfisher tours, die een geweldig programma voor ons hebben neergezet.
Ok daar gaan we dan:
Als eerste hebben we het Egyptische Museum bezocht, btw. hier ben ik later nog tweemaal terug geweest, wat een zeer goede aanrader is. Dit is een giga groot gebouw waar ze slechts 5% van alle verzamelde items aldaar uit de oudheid kunnen laten zien, de rest staat in de kelder. Je raad het natuurlijk al, het Egyptisch museum heeft voornamelijk zaken uit het oude egypte, het gaat over farao's, mummies, sfinxen, amun ra, en ga zo maar door. Op de eerste plaats wordt je meteen al verpletterd door de grootheid van het museum, je stapt naar binnen en waant je eeuwen terug in de tijd. Om een en ander qua tijslijnen goed te begrijpen, de eerste Farao's hebben geleefd zo rond 3.300 jaar voor Christus, de laatste zo'n driehonderd jaar voor Christus. De tijd wordt daarbinnen onderverdeeld in 3 delen, het oude rijk, het midden rijk, het nieuwe rijk.
Nou is het zo dat een van de grootste zo niet de geweldigste ontdekkingen ooit gedaan te zien is in het Egyptisch Museum. En dan heb ik het wel te verstaan over Toetanchamon. Deze kind Farao, hij is 19 jaar geworden, is de enige Farao die ongeschonden is gevonden in zijn tombe in de valei der Koningen te Luxor. Er is een hele (grooootte) gang van het museum gewijd aan de items die daar gevonden werden, van zijn 3 sarcofagen, de binnenste is van puur goud, tot zijn hoofdmasker. Het is allemaal goud wat de klok slaat. Ongelooflijk wat die Egyptenaren allemaal klaar hebben gespeeld. Alles wat in zijn tombe lag was er opgericht dat de Farao na zijn wederopstanding weer gewoon verder kon gaan leven, dan moest hij wel eerst met zijn boot een aantal proeven afleggen, totdat hij werd geaccepteerd. Zijn 4 canopen staan er ook, hierin zijn zijn meest vitale organen opgeslagen. Grote kisten met daarop ook weer godinnen in goud bewaakten en vergezelden dezen. Er zijn ook bedden, met goud afgezet, zodat hij in ieder geval ook weer rustig kon gaan slapen.
Dan zijn daar in het museum 2 kamers met precies afgestemde temperatuur, vochtigheid en glazen bekistingen de mummies. Dat is echt helemaal te gek, van enkele mummies hebben ze de zwachtels afgewikkeld en kun je gewoon het gezicht, of armen, handen en noem het maar allemaal op zien. De belangrijkste mummie is toch wel die van Ramses II die qua macht en culuur het grootste erfgoed heeft achtergelaten. Wat je wel ziet is dat de Egyptenaren eerst moesten oefenen voordat ze goed waren in het mummificeren. Het zo'n 2.000 jaar heeft geduurd voordat ze daar echt goed in waren. Het belangrijkste is dat je al het vocht uit het lichaam krijgt, plus dat er daarna stoffen aan het lichaam werden toegevoegd om rotting en verkleuring te voorkomen, daarnaast moesten natuurlijk de vitale organen eruit. En het oog wil ook wat, dus daarvoor hebben ze uiteindelijk knikkers gebruikt, wit aan de buitenkant, blauw van binnen. Wist je trouwens dat heel wat Farao's ook gewone gebreken hadden, een van de Farao's had artritis. En onze gids wist te vertellen dat Toetanchamon zeer waarschijnlijk aan malaria is gestorven. Voor Ramses II hebben ze het middelste gedeelte van de beneden verdieping van het museum gereserveerd, ik wet niet maar die Farao heeft zeer zeker aan grootheidswaanzin gelden. Voor hem gold groot groter groot. Hij heeft met name de zongod Amon Ra tot grote hoogte gebracht, de titel van dit schrijven. Amon Re was alleen heerser, hij was de opper god en de baas over alle andere goden. Als ik het goed begrepen heb kan hij zich ook als andere god voordoen wat ook wel handig is. Zijn belangrijkste verschijningsvorm was die van Ram (staat voor vruchtbaarheid). En getekend wed hij vaak met een zon boven zijn hoofd. Amon Ra werd aanbeden door het hele Egyptische volk. Hij was getrouwd met weet ik niet meer, maar zijn zoon hete Mut en was de god van de maan. Symbolisch gaf dat dan weer aan dat Amon Ra ook de baas was over de maan.
Daarnaast is het zo dat je allerhande zaken kunt terugvinden, zo gek kun je het niet bedenken. De Egyptenaren hadden al de beschikking over klokken van water, maar ook klokken gebaseerd op schaduw. Goud bewerking was hun passie, maar ook schilderen waren ze niet slecht in. Daarnaast maakten ze beelden zo groot dat als je ervoor staat je jezelf heel erg klein voelt. Je kunt mummies terugvinden van heilige koeien, krokodillen, embryo's, etc... Daarnaast zijn grote delen van het museum geweid aan de tocht die de Farao na zijn dood per boot langs de hemel maakt. Daar zijn ook weer allerhande geschriften van op Papyrus zo dat de Farao zich kon voorbereiden op die tocht, die niet zonder gevaren is. Sfinxen en sarcofagen vind je in alle maten. De sfinx valt dan met name op door de grote en is vaak uit een stuk marmer gemaakt. Half beest, half mens boezemt hij in ieder geval gezag uit.
Hierbij wil ik het even laten, zo schrijvenderwijs wordt het verhaal wel erg lang, volgende keer weer verder. Nootje: ik was de tweede keer van het hotel naar het museum verdwaald, is ongeveer 20 minuten lopen, maar bij 35 graden heb je dan op een gegeven moment wel het zweet in je onderbroek staan en dat loopt niet zo lekker,
Groetjes,
Mark
zaterdag 6 november 2010
Voor de duidelijkheid een naam is een naam.
Hallo,
Als je mijn blog zo leest kan het zijn dat je een negatieve indruk krijgt van Cairo en de Egyptenaren die aldaar wonen, Caironezen. Zoals ik het zie zijn het de verschillen die mij met name opvallen in het gewone dagelijkse leven. Dus ondanks mijn laatste blog over al die gevaarlijke weggebruikers, zijn Egyptenaren ook heel aardig en behulpzaam, iets wat je soms weer mist in Nederland. Wat ik wil zeggen is, het is een andere cultuur, andere omgeving, warm, en dat maakt het juist spannend, ook een uitdaging en zweterig.
Daar gaan we dan weer, jihaa.
Een andere zaak die je opvalt is de namen van de Egyptenaren, die zijn behoorlijk anders als in Nederland. En dat maakt het weer lastig om de namen te onthouden. Hierover heb ik al eerder een discussie gevoerd, je zou de Egyptenaren natuurlijk kunnen merken op hun pyama (hier kom ik een andere keer nog op terug) met nummers, maar dat is weer al te cru. Laat ik zo maar eens wat voorbeelden noemen. Bijna iedereen heet Mohamed, ha denk je, als ik de naam kwijt ben dan roep ik gewoon Mohamed en dan komt het goed. Nee helaas zo werkt het niet, als je Mohamed heet wordt je roepnaam je achternaam. Dus als je achternaam Atef is, heet je Atef, als je achternaam Raouf is heet je Raouf, enzovoorts. De ander veel voorkomende naam is: Ahmed. Deze benoem je dus ook bij zijn achternaam. Nou dacht ik in het begin dus, dat is makkelijk, ik begrijp als je Mohamed heet, dan wordt je roepnaam je achternaam. Nou daar ga ik mooi dus de boot mee in, er schijnt een uitzondering te zijn, al je vader al als roepnaam je achternaam heeft, dan heet je gewoon Mohamed. Duuhuh. Dus nu vraag ik maar gewoon aan iemand hoe die graag genoemd wil worden.
Even nog enkele voorbeelden van namen: Amir, Ayman, Hisham, Ihab, Karim, Mahmoud, Aya, Shaker, Sherine, Sherif, Ali, Yasser en go zo maar door. In het begin heb ik tot 3 of 4 maal toe de naam moeten vragen aan personen, waarbij soms de uitspraak ook nogal belangrijk blijkt te zijn. Bijvoorbeeld wij Nederlanders spreken Mohamed verkeerd uit. De klemtoon hoort op de 2de lettergreep te liggen. Daarnaast hebben de Egyptenaren heel veel verschillende h's en g's dat maakt het soms ook moeilijk om de naam uit te spreken, zeker als je alleen maar een zachte g hebt, haha.
Wat spelling betreft zijn er ook behoorlijk wat extra's. De naam Mohamed bijvoorbeeld, kan op verschillende manieren worden gespeld, natuurlijk Mohamed maar ook, Muhammed, Mohamad, Mohammed, wat het opzoeken in de People Finder (het naam zoek systeem op computer) niet makkelijker maakt. Het woordje El wordt ook vaker voor de achternaam geplakt, maar dat kan dan weer met of zonder - (minus teken) worden verbonden met de rest van de achternaam. Wat ook bijzonder verwarrend is, is als iemand 2 voornamen heeft, dan raak ik de weg kwijt want het kan net zo goed de achternaam zijn. Ik heb zelf het idee dat de Egyptenaren bij de vertaling uit het arabische schrift af en toe zelf een keuze hebben gemaakt, waardoor er zoveel verschillende varianten zijn ontstaan. Vaak ook uit onwetendheid, of onduidelijkheid, officieel kent de taal namelijk geen 'a', maar die wordt dan soms weer uitgesproken als er een 'e' staat, dus makkelijk is anders.
Wat trouwens wel grappig is, is dat je op een web pagina zowel bijvoorbeeld engels aan de linker kant van je beeldscherm kunt zetten en aan de rechter kant de Arabische versie. Arabisch schrijf je namelijk van links na rechts, en heeft een alfabet van 28 karakters. Niet dat dat echt makkelijk te lezen is want dat zijn allemaal andere tekens...
Dit wordt dan bijvoorbeeld mijn naam:
ليون مو مارك
Greetz,
Mark
Als je mijn blog zo leest kan het zijn dat je een negatieve indruk krijgt van Cairo en de Egyptenaren die aldaar wonen, Caironezen. Zoals ik het zie zijn het de verschillen die mij met name opvallen in het gewone dagelijkse leven. Dus ondanks mijn laatste blog over al die gevaarlijke weggebruikers, zijn Egyptenaren ook heel aardig en behulpzaam, iets wat je soms weer mist in Nederland. Wat ik wil zeggen is, het is een andere cultuur, andere omgeving, warm, en dat maakt het juist spannend, ook een uitdaging en zweterig.
Daar gaan we dan weer, jihaa.
Een andere zaak die je opvalt is de namen van de Egyptenaren, die zijn behoorlijk anders als in Nederland. En dat maakt het weer lastig om de namen te onthouden. Hierover heb ik al eerder een discussie gevoerd, je zou de Egyptenaren natuurlijk kunnen merken op hun pyama (hier kom ik een andere keer nog op terug) met nummers, maar dat is weer al te cru. Laat ik zo maar eens wat voorbeelden noemen. Bijna iedereen heet Mohamed, ha denk je, als ik de naam kwijt ben dan roep ik gewoon Mohamed en dan komt het goed. Nee helaas zo werkt het niet, als je Mohamed heet wordt je roepnaam je achternaam. Dus als je achternaam Atef is, heet je Atef, als je achternaam Raouf is heet je Raouf, enzovoorts. De ander veel voorkomende naam is: Ahmed. Deze benoem je dus ook bij zijn achternaam. Nou dacht ik in het begin dus, dat is makkelijk, ik begrijp als je Mohamed heet, dan wordt je roepnaam je achternaam. Nou daar ga ik mooi dus de boot mee in, er schijnt een uitzondering te zijn, al je vader al als roepnaam je achternaam heeft, dan heet je gewoon Mohamed. Duuhuh. Dus nu vraag ik maar gewoon aan iemand hoe die graag genoemd wil worden.
Even nog enkele voorbeelden van namen: Amir, Ayman, Hisham, Ihab, Karim, Mahmoud, Aya, Shaker, Sherine, Sherif, Ali, Yasser en go zo maar door. In het begin heb ik tot 3 of 4 maal toe de naam moeten vragen aan personen, waarbij soms de uitspraak ook nogal belangrijk blijkt te zijn. Bijvoorbeeld wij Nederlanders spreken Mohamed verkeerd uit. De klemtoon hoort op de 2de lettergreep te liggen. Daarnaast hebben de Egyptenaren heel veel verschillende h's en g's dat maakt het soms ook moeilijk om de naam uit te spreken, zeker als je alleen maar een zachte g hebt, haha.
Wat spelling betreft zijn er ook behoorlijk wat extra's. De naam Mohamed bijvoorbeeld, kan op verschillende manieren worden gespeld, natuurlijk Mohamed maar ook, Muhammed, Mohamad, Mohammed, wat het opzoeken in de People Finder (het naam zoek systeem op computer) niet makkelijker maakt. Het woordje El wordt ook vaker voor de achternaam geplakt, maar dat kan dan weer met of zonder - (minus teken) worden verbonden met de rest van de achternaam. Wat ook bijzonder verwarrend is, is als iemand 2 voornamen heeft, dan raak ik de weg kwijt want het kan net zo goed de achternaam zijn. Ik heb zelf het idee dat de Egyptenaren bij de vertaling uit het arabische schrift af en toe zelf een keuze hebben gemaakt, waardoor er zoveel verschillende varianten zijn ontstaan. Vaak ook uit onwetendheid, of onduidelijkheid, officieel kent de taal namelijk geen 'a', maar die wordt dan soms weer uitgesproken als er een 'e' staat, dus makkelijk is anders.
Wat trouwens wel grappig is, is dat je op een web pagina zowel bijvoorbeeld engels aan de linker kant van je beeldscherm kunt zetten en aan de rechter kant de Arabische versie. Arabisch schrijf je namelijk van links na rechts, en heeft een alfabet van 28 karakters. Niet dat dat echt makkelijk te lezen is want dat zijn allemaal andere tekens...
Dit wordt dan bijvoorbeeld mijn naam:
ليون مو مارك
Greetz,
Mark
dinsdag 19 oktober 2010
Alle wegen leiden na Cairo, of niet
Hallo daar, daar zijn we weer,
Het verkeer van Cairo blijft je fascineren, maar maakt je met name bang, goed bang. Ik heb gelukkig nog geen ongeluk gezien, het schijnt geen pretje te zijn (even afkloppen). Allereerst heb je daar de voetgangers. Als voetganger ben je vogelvrij verklaard. Als je dan al een klein straatje moet oversteken maakt dat nog niet zoveel uit maar probeer maar eens een straat over te steken met 6 rijstroken, die ook gevuld is met 6 rijen aan auto's die zo ongeveer 80 km rijden. Voetgangers steken aldaar continue over, maakt niet uit, maar volgens mij moet je dan aardig levensmoe zijn. Toen ik in het hotel zat heb ik het een keer bij een 4 baans weg gedaan, heen en terug, het is geen pretje. En als je dan niet snel genoeg bent dan toeteren ze je wel van de weg.
Vervolgens heb je dan nog de handkarren, de fietskarren en de ezels met karren, die doen ook gewoon mee aan het verkeer, je zou zeggen dat kan niet, maar het kan wel. Je denkt, ze houden zich gedeisd, neueuh. Ze rijden overal ook op de meest linker baan van de rijweg. Als je in de auto zit is dat altijd even schrikken, je ziet voor je plotseling iedereen remmen (je rijdt 80) en dan gaat eenieder in een vloeiende beweging naar rechts om ruimte te geven voor een loper met kar, die dan toch wel erg plotseling en snel op je af dreigt te komen. Wel oppassen want de auto's rechts van je gaan niet aan de kant. Althans niet vanzelf, je moet goed je bumper ervoor zetten en ook toeteren, dat helpt. En dan is het vaak passen en meten zodat iedereen samen nog op de weg past, de auto dan naast je met zo'n 20 cm daartussen nog steeds 80 rijdend. Maar goed je snapt dat er nogal een groot snelheidsverschil is met de kar en de auto, niet goed dus als dat contact gaat maken. Gelukkig is het aantal karren niet zo groot.
Daarnaast heb je ook nog brommers en motoren, het aantal daarvan is ook klein. Rijden zonder helm kan gewoon. Oh ja, was ik vergeten te vertellen, er staan wel lijnen op de weg, maar die hebben ze in Egypte voor de lol op de weg getrokken. De lijnen lijken wel onzichtbaar, iedereen slalomt over de weg. En bovendien als de wegen 2 baans zijn rijden we met zijn 3-en naast elkaar en ga zo maar door. Dat is met name vervelend voor een brommer/motor, je wordt in ieder geval niet voor vol aangezien, dus je krijgt niet de ruimte van een auto, je moet je continu tussen de auto's doorbewegen. En zelfs met een brommer heb je meer ruimte nodig dan 40 cm, laat staan dat je onderweg ergens een kar tegenkomt, dat gaat echt niet passen.
Busjes volgepakt met mensen zijn een gevaar op de weg. Ze kunnen zomaar overal stoppen, ja ook gewoon op de zesbaans weg. dan krijg je dus aan de rechter kant van de weg een opstopping. Moet je hopen dat je niet tegelijkertijd een kar tegen komt aan de linkerkant van de weg. De chauffeurs van de busjes zijn de asso's van de weg. De weinige verkeersregels die een Egyptenaar kent, zijn bij hun nooit doorgedrongen. Ze denken dat ze alleen op de wereld zijn, ik heb ze dan ook Remi gedoopt.
Als voorlaatste heb je daar dan de op een na gevaarlijkste mannen op de weg, de vrachtwagen chauffeur. Dit zijn mensen die voornamelijk worden onderbetaald en zodoende 24 uur op de weg zitten, om nog iets te verdienen. Daarbij schijnen ze van alles te slikken om die 24 uur vol te maken. Ja van een tachograaf hebben ze nog niet gehoord. Mijn chauffeur is zelfs bang voor vrachtagens en dat wil wat zeggen.
En dan hebben we het het laatst over de beesten van de weg. De gewone alledaagse Egyptenaar verandert in een onherkenbaar gevaarlijk beest, zo gauw hij achter het stuur kruipt. Het bloed stroomt uit zijn ogen, de oren spuiten stoom en uit zijn neus spuwt hij vuur. Niets is veilig, niemand wordt ook maar enige ruimte gegund. Het is een wonder te noemen dat we nog geen ongeluk hebben gehad. Je zou zeggen watje, het went wel, nou neuh dat doet het niet en dan ben ik maar liever een watje. Als je in Cairo een auto kunt vinden zonder krassen deuken of opnieuw geverfde delen, dan mot je goed zoeken.
Dan hebben we het nog niet gehad over de vreemde zaken die gebeuren waarvoor je soms wat langer hier moet zijn. Overal zijn er op de weg U turns. Normaliter zouden wij gewoon ergens links afslaan, dan kan dus niet in Egypte. In plaats daarvan rijd je de afslag voorbij (ja ik weet het het is gek), vervolgens komt de U turn een stuk verderop en moet je weer terug rijden naar de afslag om aldaar dan rechts af te slaan. Gevaarlijk ook omdat je op de linkerbaan dan moet gaan stilstaan, en vervolgens moet gaan optrekken en op de andere weghelft terecht komt jawel op de linkerbaan weer met ongeveer snelheid nul. Iets anders zijn de verkeerslichten, geen enkel verkeerslicht doet het, volgens mij zijn ze gewoon uitgezet, het probleem is dat een Egyptenaar met het bloed voor zijn ogen de lichten niet ziet. Daarvoor in de plaats staan op iedere kruising politie agenten, hoe dat precies werkt weet ik niet, iedereen schijnt politie mensen niet leuk te vinden. Maar met wel het gevolg dat iedereen na de politie agent luistert. Politie agenten zijn weer een heel ander verhaal, laten we zo zeggen er zijn er heel veel, denk alleen maar aan al die stoplichten. Wat ook nog wel eens gebeurt is dat de beesten op de verkeerde weghelft gaan rijden als ze zien dat een agent een stukje verderop de meute tegenhoud zodat mensen aldaar kunnen kruisen met de auto. Het wordt gewoon toegestaan. Een ander vreemde actie is het afsnijden van een hoek door dwars over een tankstation te rijden. De wegen is ook een apart verhaal, worden bij ons de wegen afgesloten als er een gat in de weg zit, nou hier niet. Dat geldt zowel voor gaten als voor stenen. Je moet dus naast dat je op je medeweggebruikes moet opletten ook opletten op de weg vlak voor de auto zodat je niet in een klein "gat" terecht komt. De gaten hier zijn van de grote dat of je wiel afbreekt van de as, je wiel uit elkaar spat, of jezelf enkel en alleen lens schrikt van de klap die het geeft. Om dat idereen nogal snel te snel rijdt zijn er her en der heuveltjes gemaakt op de snelweg, zodat je niet te snel rijd. Iets minder erg maar volgens mij wel slecht voor de banden zijn ijzerachtig uitziende platen van ongeveer 2 of 3 centimeter hoog en 10 bij 10 centimeter, daar roffelt de auto overheen. En ga zo maar door, zaken die allemaal weer net even anders zijn.
Zoals je ziet genoeg uitdagingen op de weg,
Ik ga het hier even bij laten, bovenstaand klinkt beangstigend, ik blijf het toch meer zien als een uitdaging,
Tot een volgende keer,
Greetz Mark
Het verkeer van Cairo blijft je fascineren, maar maakt je met name bang, goed bang. Ik heb gelukkig nog geen ongeluk gezien, het schijnt geen pretje te zijn (even afkloppen). Allereerst heb je daar de voetgangers. Als voetganger ben je vogelvrij verklaard. Als je dan al een klein straatje moet oversteken maakt dat nog niet zoveel uit maar probeer maar eens een straat over te steken met 6 rijstroken, die ook gevuld is met 6 rijen aan auto's die zo ongeveer 80 km rijden. Voetgangers steken aldaar continue over, maakt niet uit, maar volgens mij moet je dan aardig levensmoe zijn. Toen ik in het hotel zat heb ik het een keer bij een 4 baans weg gedaan, heen en terug, het is geen pretje. En als je dan niet snel genoeg bent dan toeteren ze je wel van de weg.
Vervolgens heb je dan nog de handkarren, de fietskarren en de ezels met karren, die doen ook gewoon mee aan het verkeer, je zou zeggen dat kan niet, maar het kan wel. Je denkt, ze houden zich gedeisd, neueuh. Ze rijden overal ook op de meest linker baan van de rijweg. Als je in de auto zit is dat altijd even schrikken, je ziet voor je plotseling iedereen remmen (je rijdt 80) en dan gaat eenieder in een vloeiende beweging naar rechts om ruimte te geven voor een loper met kar, die dan toch wel erg plotseling en snel op je af dreigt te komen. Wel oppassen want de auto's rechts van je gaan niet aan de kant. Althans niet vanzelf, je moet goed je bumper ervoor zetten en ook toeteren, dat helpt. En dan is het vaak passen en meten zodat iedereen samen nog op de weg past, de auto dan naast je met zo'n 20 cm daartussen nog steeds 80 rijdend. Maar goed je snapt dat er nogal een groot snelheidsverschil is met de kar en de auto, niet goed dus als dat contact gaat maken. Gelukkig is het aantal karren niet zo groot.
Daarnaast heb je ook nog brommers en motoren, het aantal daarvan is ook klein. Rijden zonder helm kan gewoon. Oh ja, was ik vergeten te vertellen, er staan wel lijnen op de weg, maar die hebben ze in Egypte voor de lol op de weg getrokken. De lijnen lijken wel onzichtbaar, iedereen slalomt over de weg. En bovendien als de wegen 2 baans zijn rijden we met zijn 3-en naast elkaar en ga zo maar door. Dat is met name vervelend voor een brommer/motor, je wordt in ieder geval niet voor vol aangezien, dus je krijgt niet de ruimte van een auto, je moet je continu tussen de auto's doorbewegen. En zelfs met een brommer heb je meer ruimte nodig dan 40 cm, laat staan dat je onderweg ergens een kar tegenkomt, dat gaat echt niet passen.
Busjes volgepakt met mensen zijn een gevaar op de weg. Ze kunnen zomaar overal stoppen, ja ook gewoon op de zesbaans weg. dan krijg je dus aan de rechter kant van de weg een opstopping. Moet je hopen dat je niet tegelijkertijd een kar tegen komt aan de linkerkant van de weg. De chauffeurs van de busjes zijn de asso's van de weg. De weinige verkeersregels die een Egyptenaar kent, zijn bij hun nooit doorgedrongen. Ze denken dat ze alleen op de wereld zijn, ik heb ze dan ook Remi gedoopt.
Als voorlaatste heb je daar dan de op een na gevaarlijkste mannen op de weg, de vrachtwagen chauffeur. Dit zijn mensen die voornamelijk worden onderbetaald en zodoende 24 uur op de weg zitten, om nog iets te verdienen. Daarbij schijnen ze van alles te slikken om die 24 uur vol te maken. Ja van een tachograaf hebben ze nog niet gehoord. Mijn chauffeur is zelfs bang voor vrachtagens en dat wil wat zeggen.
En dan hebben we het het laatst over de beesten van de weg. De gewone alledaagse Egyptenaar verandert in een onherkenbaar gevaarlijk beest, zo gauw hij achter het stuur kruipt. Het bloed stroomt uit zijn ogen, de oren spuiten stoom en uit zijn neus spuwt hij vuur. Niets is veilig, niemand wordt ook maar enige ruimte gegund. Het is een wonder te noemen dat we nog geen ongeluk hebben gehad. Je zou zeggen watje, het went wel, nou neuh dat doet het niet en dan ben ik maar liever een watje. Als je in Cairo een auto kunt vinden zonder krassen deuken of opnieuw geverfde delen, dan mot je goed zoeken.
Dan hebben we het nog niet gehad over de vreemde zaken die gebeuren waarvoor je soms wat langer hier moet zijn. Overal zijn er op de weg U turns. Normaliter zouden wij gewoon ergens links afslaan, dan kan dus niet in Egypte. In plaats daarvan rijd je de afslag voorbij (ja ik weet het het is gek), vervolgens komt de U turn een stuk verderop en moet je weer terug rijden naar de afslag om aldaar dan rechts af te slaan. Gevaarlijk ook omdat je op de linkerbaan dan moet gaan stilstaan, en vervolgens moet gaan optrekken en op de andere weghelft terecht komt jawel op de linkerbaan weer met ongeveer snelheid nul. Iets anders zijn de verkeerslichten, geen enkel verkeerslicht doet het, volgens mij zijn ze gewoon uitgezet, het probleem is dat een Egyptenaar met het bloed voor zijn ogen de lichten niet ziet. Daarvoor in de plaats staan op iedere kruising politie agenten, hoe dat precies werkt weet ik niet, iedereen schijnt politie mensen niet leuk te vinden. Maar met wel het gevolg dat iedereen na de politie agent luistert. Politie agenten zijn weer een heel ander verhaal, laten we zo zeggen er zijn er heel veel, denk alleen maar aan al die stoplichten. Wat ook nog wel eens gebeurt is dat de beesten op de verkeerde weghelft gaan rijden als ze zien dat een agent een stukje verderop de meute tegenhoud zodat mensen aldaar kunnen kruisen met de auto. Het wordt gewoon toegestaan. Een ander vreemde actie is het afsnijden van een hoek door dwars over een tankstation te rijden. De wegen is ook een apart verhaal, worden bij ons de wegen afgesloten als er een gat in de weg zit, nou hier niet. Dat geldt zowel voor gaten als voor stenen. Je moet dus naast dat je op je medeweggebruikes moet opletten ook opletten op de weg vlak voor de auto zodat je niet in een klein "gat" terecht komt. De gaten hier zijn van de grote dat of je wiel afbreekt van de as, je wiel uit elkaar spat, of jezelf enkel en alleen lens schrikt van de klap die het geeft. Om dat idereen nogal snel te snel rijdt zijn er her en der heuveltjes gemaakt op de snelweg, zodat je niet te snel rijd. Iets minder erg maar volgens mij wel slecht voor de banden zijn ijzerachtig uitziende platen van ongeveer 2 of 3 centimeter hoog en 10 bij 10 centimeter, daar roffelt de auto overheen. En ga zo maar door, zaken die allemaal weer net even anders zijn.
Zoals je ziet genoeg uitdagingen op de weg,
Ik ga het hier even bij laten, bovenstaand klinkt beangstigend, ik blijf het toch meer zien als een uitdaging,
Tot een volgende keer,
Greetz Mark
dinsdag 5 oktober 2010
De eerste dagen in mijn appartement in Maadi, Cairo
Hallo,
Afgelopen Zondag, 3 Oktober was het dan zover, vertrekken uit Grand Hyat, het hotel waar ik een maand lang heb gezeten. Het was nog niet zo dat de muren op me afkwamen, maar je kreeg wel genoeg van het personeel, wel goed bedoeld, dat ieder moment van de dag je kamer op komt. Om te poetsen, de minibar check, fruit brengen, dubbel check of je wat dan ook nodig hebben, en wat nog meer zij. Je hebt dus erg weinig privacy.
Het was best wel een drukke dag, eerst uitchecken, dan na het werk, s'middags iets eerder weg. En dan na Carrefour, een soortement van V&D, maar dan heeel groot, waar je alles kunt krijgen wat je maar wil. Het is wel lastig om iet te vinden, mijn chauffeur spreekt niet zo goed engels, en de meeste egyptenaren spreken helemaal geen engels, dus probeer maar eens een afwasborstel te vinden, of daarna een wc borstel. Een theedoek is ook erg lastig als je bij de gewone handdoeken uitkomt. Allemaal basic things, die niet aanwezig zijn in het appartement.
Maar goed na 2 dagen heen en weer kent een groot aantal medewerkers van de Carrefour mij zo langzamerhand wel. Ik heb nu wel de meest gebruikelijke zaken, maar goed dan wil je een eitje bakken en dan heeft het gasfornuis geen electronische ontsteking. Maar ja lucifers heb ik niet, ook geen aansteker, ik rook niet meer weet je wel, dus dan maar geen ei.
Het appartement is erg rustig ik zit op d bovenste verdieping, verdieping 5, waarbij ik dan in mijn woonkamer een wenteltrap heb na het dakterras. In de flat om het zo maar even te nomen zitten 12 appartementen. De flat heeft een Boab en een Service mannetje. De boab is een soortement van huismeester en de service man is de klusjes man. De klusjesman heb ik al diverse keren over de vloer gehad. Nog niet alles is klaar zogezegd.
Eerste dag had ik geen water in de keuken, er zit nl. een lek duhu, geen zithoek, geen gordijnen en de beloofde planten zijn er nog niet. S'avonds laat, 11 uur, werden de gordijnen van de slaapkamer nog even opgehangen. Op de tweede dag, had ik Iwan op bezoek, dat was erg gezellig by the way, toen werd de zithoek gebracht. En hopelijk wordt dan vandaag nog de rest gedaan, gordijnen en water.
Maar moet wel zeggen dat ik me op een of andere manier wel op mijn gemak voel in mijn hut. Zit nu lekker rustig in mijn woonkamer dit berichtje te typen, op de achtergrond klinkt Mozart, symphony hupeldepup, kan dus nu even lekker relaxen.
Groetjes,
Mark
Afgelopen Zondag, 3 Oktober was het dan zover, vertrekken uit Grand Hyat, het hotel waar ik een maand lang heb gezeten. Het was nog niet zo dat de muren op me afkwamen, maar je kreeg wel genoeg van het personeel, wel goed bedoeld, dat ieder moment van de dag je kamer op komt. Om te poetsen, de minibar check, fruit brengen, dubbel check of je wat dan ook nodig hebben, en wat nog meer zij. Je hebt dus erg weinig privacy.
Het was best wel een drukke dag, eerst uitchecken, dan na het werk, s'middags iets eerder weg. En dan na Carrefour, een soortement van V&D, maar dan heeel groot, waar je alles kunt krijgen wat je maar wil. Het is wel lastig om iet te vinden, mijn chauffeur spreekt niet zo goed engels, en de meeste egyptenaren spreken helemaal geen engels, dus probeer maar eens een afwasborstel te vinden, of daarna een wc borstel. Een theedoek is ook erg lastig als je bij de gewone handdoeken uitkomt. Allemaal basic things, die niet aanwezig zijn in het appartement.
Maar goed na 2 dagen heen en weer kent een groot aantal medewerkers van de Carrefour mij zo langzamerhand wel. Ik heb nu wel de meest gebruikelijke zaken, maar goed dan wil je een eitje bakken en dan heeft het gasfornuis geen electronische ontsteking. Maar ja lucifers heb ik niet, ook geen aansteker, ik rook niet meer weet je wel, dus dan maar geen ei.
Het appartement is erg rustig ik zit op d bovenste verdieping, verdieping 5, waarbij ik dan in mijn woonkamer een wenteltrap heb na het dakterras. In de flat om het zo maar even te nomen zitten 12 appartementen. De flat heeft een Boab en een Service mannetje. De boab is een soortement van huismeester en de service man is de klusjes man. De klusjesman heb ik al diverse keren over de vloer gehad. Nog niet alles is klaar zogezegd.
Eerste dag had ik geen water in de keuken, er zit nl. een lek duhu, geen zithoek, geen gordijnen en de beloofde planten zijn er nog niet. S'avonds laat, 11 uur, werden de gordijnen van de slaapkamer nog even opgehangen. Op de tweede dag, had ik Iwan op bezoek, dat was erg gezellig by the way, toen werd de zithoek gebracht. En hopelijk wordt dan vandaag nog de rest gedaan, gordijnen en water.
Maar moet wel zeggen dat ik me op een of andere manier wel op mijn gemak voel in mijn hut. Zit nu lekker rustig in mijn woonkamer dit berichtje te typen, op de achtergrond klinkt Mozart, symphony hupeldepup, kan dus nu even lekker relaxen.
Groetjes,
Mark
Abonneren op:
Posts (Atom)